Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013
Στόχος η φθορά των συνειδήσεων
Του Θανάση Μπαρτσώκα
Αν κάποιος αφιερώσει μια ώρα από τον χρόνο του και περπατήσει στο χώρο, θα συμφωνήσει , μόνο με βάση την απλή λογική, με αυτό που εγώ διαπιστώνω κάθε μέρα.
Άρα η υπόθεση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής κρύβει ένα μυστικό.
Το μυστικό είναι ότι για να διαιωνιστούν οι πολιτικές που «δολοφονούν» τα ανθρώπινα όνειρα πρέπει να εξαφανιστούν ή να υποβαθμιστούν τα σύμβολα των αγώνων και της αντίστασης.
Ας αναρωτηθούμε γιατί άραγε οι πάνω από 800 εκτελεσμένοι στο Σκοπευτήριο, με κορυφαίους τους 200 κομμουνιστές αλλά και τα δεκαεξάχρονα παιδιά, τους Ιταλούς αλλά και Γερμανούς αντιφασίστες, έδωσαν ό, τι πιο πολύτιμο είχαν, τη ζωή τους, και ας «συγχαρούμε» τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ για τα άριστα μαθηματικά του στο να υπολογίσει ότι 2τ.μ. τάφος Χ 800 εκτελεσμένοι = 16 στρέμματα, και «πολύ τους είναι»!
Ο συνεπής πρόεδρος πρέπει να αποσβέσει το «υποτιθέμενο» χρέος της χώρας,ξεπουλώντας τα πάντα, εφαρμόζοντας το σύγχρονο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ότι τίποτε στη ζωή δεν είναι δωρεάν.
Εμείς όμως πρέπει να ασχοληθούμε με το δικό μας ΧΡΕΟΣ απέναντι στην ιστορία αλλά κυρίως για το μέλλον της πατρίδας και όλων των πατρίδων του κόσμου.
Σήμερα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους αλλά και τις πολιτικές, είναι ένα ερώτημα:
Αν οι κοινωνίες εξελίσσονται με βάση την εντελώς αυθαίρετη έννοια «κέρδος» ή χάρις στην ανθρώπινη δραστηριότητα και τη χειρωνακτική αλλά κυρίως πνευματική.
Να είναι λοιπόν σίγουροι ότι πολύ σύντομα το Σκοπευτήριο θα γίνει και σύγχρονο σύμβολο αντίστασης, για τον απλούστατο λόγο ότι φρόντισαν να υπάρχουν εκατομμύρια «σύγχρονοι κολασμένοι» που έρχονται. Και αυτή τη φορά είναι πιο έτοιμοι, εξαιρετικά μορφωμένοι και κυρίως κουβαλάνε πολλά όνειρα.
ΥΓ: Τεσσαρομάτη αποκαλούσε ο Καραϊσκάκης τον Μαυροκορδάτο, πασίγνωστο οπαδό της θεωρίας της υποτέλειας.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΚΑΛΕΣΜΑ
Σε κάθε μάχη απαραίτητα υπάρχουν και οι πρωτοπορίες. Σε αυτή τη μάχη, υπεράσπισης της μνήμης αλλά και της ελπίδας, η πρωτοπορία αντικειμενικά είναι ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας. Νομίζω λοιπόν, και αυτοί ξέρουν καλύτερα από μένα τους τρόπους, ότι επιβάλλεται η δημιουργία μιας πανελλήνιας επιτροπής υπεράσπισης των συμβόλων, με ένα πλήθος δρώμενων στον χώρο του Σκοπευτηρίου, που κατά τη γνώμη μου, μετά και από τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις του ανεκδιήγητου ΤΑΙΠΕΔ, είναι πλέον σε λειτουργική κατάληψη.
Θανάσης Μπαρτσώκας - πρώην δήμαρχος Καισαριανής
Αν κάποιος αφιερώσει μια ώρα από τον χρόνο του και περπατήσει στο χώρο, θα συμφωνήσει , μόνο με βάση την απλή λογική, με αυτό που εγώ διαπιστώνω κάθε μέρα.
Άρα η υπόθεση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής κρύβει ένα μυστικό.
Το μυστικό είναι ότι για να διαιωνιστούν οι πολιτικές που «δολοφονούν» τα ανθρώπινα όνειρα πρέπει να εξαφανιστούν ή να υποβαθμιστούν τα σύμβολα των αγώνων και της αντίστασης.
Ας αναρωτηθούμε γιατί άραγε οι πάνω από 800 εκτελεσμένοι στο Σκοπευτήριο, με κορυφαίους τους 200 κομμουνιστές αλλά και τα δεκαεξάχρονα παιδιά, τους Ιταλούς αλλά και Γερμανούς αντιφασίστες, έδωσαν ό, τι πιο πολύτιμο είχαν, τη ζωή τους, και ας «συγχαρούμε» τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ για τα άριστα μαθηματικά του στο να υπολογίσει ότι 2τ.μ. τάφος Χ 800 εκτελεσμένοι = 16 στρέμματα, και «πολύ τους είναι»!
Ο συνεπής πρόεδρος πρέπει να αποσβέσει το «υποτιθέμενο» χρέος της χώρας,ξεπουλώντας τα πάντα, εφαρμόζοντας το σύγχρονο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ότι τίποτε στη ζωή δεν είναι δωρεάν.
Εμείς όμως πρέπει να ασχοληθούμε με το δικό μας ΧΡΕΟΣ απέναντι στην ιστορία αλλά κυρίως για το μέλλον της πατρίδας και όλων των πατρίδων του κόσμου.
Σήμερα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους αλλά και τις πολιτικές, είναι ένα ερώτημα:
Αν οι κοινωνίες εξελίσσονται με βάση την εντελώς αυθαίρετη έννοια «κέρδος» ή χάρις στην ανθρώπινη δραστηριότητα και τη χειρωνακτική αλλά κυρίως πνευματική.
Να είναι λοιπόν σίγουροι ότι πολύ σύντομα το Σκοπευτήριο θα γίνει και σύγχρονο σύμβολο αντίστασης, για τον απλούστατο λόγο ότι φρόντισαν να υπάρχουν εκατομμύρια «σύγχρονοι κολασμένοι» που έρχονται. Και αυτή τη φορά είναι πιο έτοιμοι, εξαιρετικά μορφωμένοι και κυρίως κουβαλάνε πολλά όνειρα.
ΥΓ: Τεσσαρομάτη αποκαλούσε ο Καραϊσκάκης τον Μαυροκορδάτο, πασίγνωστο οπαδό της θεωρίας της υποτέλειας.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΚΑΛΕΣΜΑ
Σε κάθε μάχη απαραίτητα υπάρχουν και οι πρωτοπορίες. Σε αυτή τη μάχη, υπεράσπισης της μνήμης αλλά και της ελπίδας, η πρωτοπορία αντικειμενικά είναι ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας. Νομίζω λοιπόν, και αυτοί ξέρουν καλύτερα από μένα τους τρόπους, ότι επιβάλλεται η δημιουργία μιας πανελλήνιας επιτροπής υπεράσπισης των συμβόλων, με ένα πλήθος δρώμενων στον χώρο του Σκοπευτηρίου, που κατά τη γνώμη μου, μετά και από τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις του ανεκδιήγητου ΤΑΙΠΕΔ, είναι πλέον σε λειτουργική κατάληψη.
Θανάσης Μπαρτσώκας - πρώην δήμαρχος Καισαριανής
Πέμπτη 23 Μαΐου 2013
Η ιστορική μνήμη, δεν είναι για πούλημα!!
Τ.Ο Καισαριανής
Οι
διακόσιοι και παραπάνω αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης εκτελεσμένοι από τους
Ναζί κατακτητές, εκτελούνται για δεύτερη φορά με την απόφαση της Κυβέρνησης, να
εντάξει τον ιστορικό χώρο μνημείο του Σκοπευτηρίου Καισαριανής (που ανήκει στο
Δημόσιο και στον Ο.Σ.Κ) στο ΤΑΙΠΕΔ.
Πίσω
από αυτή την πολιτική επιλογή, δεν υπάρχει μόνο η αδηφαγία της κλεπτοκρατίας για
το κέρδος, αλλά και ένας πολιτικός συμβολισμός μιας βαθιά αντιδραστικής και
καταπιεστικής Κυβέρνησης ο οποίος λέει: «Τα
σύμβολα της αντίστασης απέναντι στην όποια μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης, πρέπει
να εξαφανιστούν και να σβηστούν από την ιστορική μνήμη».
Τους
διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα το καταφέρουν! Την ιστορική μνήμη, δεν θα μπορέσουν
να την εξαφανίσουν.
Απαιτούμε,
να βγει ο ιστορικός μνημειακός χώρος του
Σκοπευτηρίου από την λίστα του ΤΑΙΠΕΔ.
Δια
μέσω του Ο.Σ.Κ στον οποίο ανήκει το ακίνητο, η Κυβέρνηση που κόπτεται τόσο πολύ
για την Παιδεία (αλλά λοιδόρησε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τους Εκπαιδευτικούς
της ΟΛΜΕ), οφείλει να μάθει ότι κινδυνεύουν και τα σχολεία της Καισαριανής.
Το
Σκοπευτήριο εκτός από ιστορικός χώρος,
είναι και πνεύμονας πρασίνου για όλους τους πολίτες της Καισαριανής, και των
όμορων Δήμων. Υπό αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη απόφαση της Κυβέρνησης
αποκτά και αντιπεριβαλλοντικό χαρακτήρα.
Το
θέμα του Σκοπευτηρίου, δεν αφορά μόνο την Καισαριανή. Είναι καθαρά ένα Εθνικό
θέμα, για το οποίο καλούνται όλες οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου,
καθώς και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να πάρουν θέση.
Η ιδιωτικοποίηση του Σκοπευτηρίου δεν θα
περάσει!
Θα
αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις πάνω στην πιο πλατιά ενότητα του Λαού της
Καισαριανής για να ακυρώσουμε αυτή την απόφαση.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ
ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ
ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.
ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ
ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ.
Τετάρτη 22 Μαΐου 2013
Ανακοίνωση Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καισαριανής
Καισαριανή 21/5/2013
"Με περίσσια οργή πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη εγγράφου του Υπ. Οικονομικών, -εκ μέρους της Μνημονιακής Τρικομματικής Κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-, το οποίο περιέχει λίστα ακινήτων που ανήκουν στο δημόσιο (και τον ΟΣΚ), με τον τίτλο «Λίστα ακινήτων προς πιθανή αξιοποίηση».
Στην λίστα αυτή περιέχεται και ακίνητο στο Δήμο μας που εμμέσως πλην σαφώς αφορά το Σκοπευτήριο, και τα σχολεία της πόλης μας.
Προκύπτουν εύλογα, τα παρακάτω ερωτήματα:
• Πότε έγινε γνωστή στην Δημοτική Αρχή η πρόθεση της Κυβέρνησης;
• Γιατί για ένα τόσο σημαντικό θέμα δεν ενημερώθηκε επίσημα από την Δημοτική Αρχή ο Λαός της Καισαριανής προκειμένου να εκφράσει και αυτός την γνώμη του;
• Ποια είναι η θέση των Δημοτικών Παρατάξεων καθώς και των υπόλοιπων Κομμάτων, τα οποία αυτή την στιγμή Κυβερνούν την χώρα;
• Πως η Δημοτική Αρχή θα αποτρέψει αυτό το έγκλημα εις βάρος της ιστορικής μνήμης ολόκληρου του Ελληνικού λαού, η οποία σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να κρατηθεί ζωντανή;
Η Τ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καισαριανής, καλεί όλους τους Πολίτες στο Δημοτικό Συμβούλιο της 22ας Μαΐου, ημέρα Τετάρτη στις 7 το απόγευμα στο Δημαρχείο Καισαριανής, να δηλώσουν με την μαζική παρουσία τους προς κάθε κατεύθυνση, ότι η ιστορία δεν είναι για πούλημα.
Το Σκοπευτήριο είναι φωτεινό μνημείο θυσίας του αντιναζιστικού αγώνα του Λαού μας για τις πανανθρώπινες αξίες της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας, και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, και τέτοιο θα παραμείνει.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.
ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ."
Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καισαριανής
Τρίτη 30 Απριλίου 2013
ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΜΟΛΥΝΔΡΗΣ
Περπατώντας από τα Βουρλά στο Συβρισάρι θα συναντήσουμε και τον Σαράντη Μολυνδρή. Η περπατησιά του, το βλέμμα του, η συμπεριφορά του, η νοοτροπία του, δεν ξέρω γιατί αλλά με οδηγούν στην ψυχή του συνοικισμού, αλλά και λίγο πριν……στην τραγωδία. Οι συχνές διηγήσεις του για την τραγωδία του ελληνισμού, μου φέρνουν τώρα στο μυαλό το νεαρό τότε ανταποκριτή Έρνεστ Χεμινγουαίη που έγραφε στην εφημερίδα Σταρ του Τορόντο για τον ξεριζωμό ενός λαού: “Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για να την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους, από τους πόνους της γέννας. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο"
Το 1930 ήταν μια σπουδαία χρονιά για την οικογένεια Μολυνδρή. Ο Ηλίας έχτισε το καινούριο καφενείο του Μπάρμπα Παντελή στην οδό Αναξαγόρα και Τσουρουκότσογλου, που κατόπιν φρόντισε να μετονομαστεί σε Συβρισσαρίου. Εκείνη τη χρονιά τελείωσε το νέο πραγματικό σπίτι της οικογένειας στην οδό Αγίου Πολυκάρπου και εκεί η Χαρίκλεια γέννησε την Αντιγόνη.
Στην οικογένεια Μολυνδρή, η ημέρα των Ταξιαρχών ήταν ισάξια γιορτή με αυτή των Χριστουγέννων, μιας και ο Ταξιάρχης ήταν προστάτης Άγιος στο Συβρισσάρι. Την ημέρα των Ταξιαρχών το 31, η Χαρίκλεια γέννησε το Σαράντη, που πήρε το όνομά του καλού και αγαπημένου της πατέρα.
Ο Σαράντης μεγάλωνε στην ταβέρνα, παρακολουθώντας τους ανθρώπους….στο πιο καλό Πανεπιστήμιο. Αυτή όμως δεν ήταν ταβέρνα… στην πραγματικότητα ήταν ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης όπου πήγαινε κάθε πατριώτης και ακουμπούσε τον πόνο του. Εκεί, οι γέροι, κυρίως Μικρασιάτες, φανερώνουν την πίστη τους ότι θα γυρίσουν τα πράγματα αλλά δε γύρισαν ποτέ. Πληγωμένοι αλλά και περήφανοι έπιναν, τραγουδούσαν, βούρκωναν, έλιωναν με την ανάμνηση της γλυκιάς πατρίδας και όλοι μα όλοι εκεί σ’ αυτή την ταβέρνα μπορούσαν να εμπιστευθούν τον καημό τους.
Και ο ίδιος ο Σαράντης Μολυνδρής προσθέτει το βίωμα του: «Στην ταβέρνα του πατέρα μου από παππού, έβλεπα και άκουγα πολλά. Η ταβέρνα την εποχή εκείνη πριν τον πόλεμο δεν είχε κέρδος, είχε μια σωματική κούραση, αλλά μεγάλη ψυχική ανακούφιση, δηλαδή λειτουργούσε ως εξής: Οι θαμώνες ήταν όλοι συγγενείς και πατριώτες. Ο καθένας τους έφερνε τη μερίδα το φαγητό του από το σπίτι του ή έστελναν εμένα να πάω να τους το φέρω και από την ταβέρνα έπαιρναν το κρασί. Δεν έλειπαν ποτέ και τα γλέντια, δηλαδή διάφορες γιορτές και τις απόκριες κρεμούσαν κουβέρτες για να σκοτεινιάζουν και έφερνε η κάθε οικογένεια τα φαγητά της και γλεντούσαν μέχρι το πρωί. Όταν ήλθε η κατοχή στη μεγάλη πείνα του 1941 η ταβέρνα είχε ένα σπουδαίο ρόλο. Ο κόσμος είχε το κρασί για δυναμωτικό. Υπήρχε μεγάλη κατανάλωση κρασιού. Υπήρξε ημέρα που πουλήθηκαν 400 οκάδες και ο κόσμος είχε δημιουργήσει ουρά για αν αγοράσει κρασί. Ο πατέρας μου κράτησε ένα βαρέλι 800 οκάδων μόλις μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα και μας είπε ότι αυτό θα το ανοίξουμε όταν έλθουν οι Εγγλέζοι και πράγματι το ανοίξαμε στο τέλος του 1944.»
Η ταβέρνα ήταν, δηλαδή, μεράκι, προσφορά, ίσως, θα λέγαμε, και λειτούργημα. Η ταβέρνα δέθηκε με τους μικρασιάτες, δέθηκε με την Καισαριανή. Και ο Σαράντης έλεγε: «Εδώ σ’ αυτήν την ταβέρνα εγώ από μικρό παιδάκι άκουγα… Το «εις υγείαν» ήταν «άντε και καλή πατρίδα», αυτό ναι μεν τους κράταγε ζωντανούς με την ελπίδα να γυρίσουν πίσω, αλλά έκανε και μια μεγάλη ζημιά, γιατί έτσι τους στερούσε την πρόοδο. Και όσοι πιστεύανε στο καλή πατρίδα τα τρώγανε όλα, δεν κάνα καμιά αποταμίευση, δε ‘βαζαν τη μια πέτρα πάνω στην άλλη. Σταμάτησαν να το λένε όταν άρχισε η ευχή «άντε και καλή απελευθέρωση». Μετά τον πόλεμο δεν το ξαναείπε κανείς. (…) Η επόμενη συμφορά ήρθε να σκεπάσει την προηγούμενη».
Ο Σαράντης Μολυνδρής πρωτοστάτησε να δημιουργηθεί στην Καισαριανή ένας μικρασιατικός σύλλογος που θα ένωνε και θα συγκέντρωνε τους Καισαριανιώτες. Ένα ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα. Σιγά-σιγά, δειλά-δειλά, οι Μικρασιάτες της Καισαριανής άρχισαν να στηρίζουν το Σύλλογο.. Ο Σαράντης μαζί με άλλους προσπάθησαν να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Το πρόσωπο του Σαράντη είναι το πρόσωπο της Καισαριανής. Το λέω επειδή σκέφτομαι ότι ο κυνηγημένος πρόσφυγας της Μικράς Ασίας είναι το ίδιο πρόσωπο με τον κυνηγημένο της Κατοχής και τον αγωνιστή της εθνικής αντίστασης, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αριστερό του εμφυλίου πολέμου, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον εξόριστο και τον δεσμώτη της μετεμφυλιακής εποχής, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον αγωνιστή της ύστερης και της σημερινής περιόδου.
Ξημέρωσε . Ένα διαφορετικό ξημέρωμα. Ένας βραχνιασμένος κόκορας το δήλωσε πρώτος. Και μετά η καμπάνα της εκκλησιάς. ……. με κείνο το φρέσκο αλλά και θλιμμένο ήχο της. Το έναυσμα μιας γιορτής ή ενός πένθους. Δεν ήταν συνηθισμένη μέρα. Οι θρησκευόμενοι, ακούγοντας τον ήχο δυνατό και ξάστερο σταυροκοπιότανε. Κι όμως….με τον ήχο αυτής της καμπάνας, που λέγανε πως ήταν φερμένη απ’ την Μικρά Ασία θα’ πρεπε μνήμες να ανατριχιάζουν και συνειδήσεις ένοχες και πρόσφατες να ματώνουν. Γιατί είναι αυτή η ίδια καμπάνα που είχε αναγγείλει γάμους αλλά και φόνους: πολλοί με αυτόν τον ήχο κηδευτήκανε….. με αυτόν τον ήχο παντρευτήκανε. Η καμπάνα αυτή αντιστασιακά μηνύματα έχει μεταδώσει, αλλά και προδοσίες έχει κρούσει. Και σήμερα;
Και σήμερα συνεχίζει την ίδια παράδοση: κρούει την αντίσταση και την προδοσία, την ελπίδα και το θάνατο της. Μόνο που η ελπίδα είναι πρόσκαιρη, όπως και η ζωή, ενώ ο θάνατος αιώνιος. Και μας στοιχίζει…..γιατί τη νοιώθουμε την ορφάνια.
Και συ πάντα άρχοντας. Και στη δύσκολη στιγμή αξιοπρεπής... Δεν χάλασες τίποτα. Πόνεσες. Δεν παραδέχθηκες καμιά ήττα, όμως. Συνέχισες... όρθιος, ευθυτενής, αυθεντικός. Μέχρι τώρα. Δεν ήσουν αναγκασμένος να υποστείς το μαρτύριο της παρακμής. Στο μυαλό σου, στη φαντασία σου έμεινε αυτό που έζησες κι αυτό που έπλασες. Η ύπουλη και μίζερη καθημερινότητα δεν μπορούσε να σε νικήσει. Εξάλλου ποτέ δεν τα είχες καλά με τις δηλώσεις υποταγής... κομμουνιστής ήσουν. Ούτε στον Χάρο έκανες τέτοιες δηλώσεις.
Καλά άστα αυτά θα μου έλεγε ο Μικρασιάτης άρχοντας.. Έλα κάποιο βραδάκι… έχω και τα εφόδια εδώ….Εγώ θα φέρω το μεζέ του έλεγα..
Και τώρα… Από στιγμή σε στιγμή στήνεται το τραπεζάκι με το μεζέ…. Μοσχοβολάει… ψαράκι, ντομάτα και ελίτσες… μια μουσική ξεχύνεται στους δρόμους…. Ένα τραγουδάκι ακούγεται: «που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό………… για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή…. Να φέξουν φάροι πολλοί να περάσω..»
Ταξίδι στα Κύθηρα…. Με μπουνάτσα…. να μην ταλαιπωρηθεί… αρκετές ταλαιπωρίες πέρασε…. και με κόντρα τον ήλιο…. τελείως κόντρα…απέναντι ….κατάματα…. απεραντοσύνη φωτεινή… να λαμπυρίζει η θάλασσα….ταξίδι χαράματα στα Κύθηρα.
Εξάλλου πάντα σου άρεσαν τα ταξίδια.
Σύντροφε, φίλε, ΠΑΤΕΡΑ, σου οφείλω ένα ευχαριστώ για το ταξίδι που με συντρόφευσες. Στο ταξίδι αυτό που οι φαινομενικά μάταιες πράξεις οδηγούν σε κάτι που έχει αξία.
Τρίτη 23 Απριλίου 2013
Τα Πρόσωπα της Νέμεσης
Η Στεφανία Σάμψων είναι
Ελληνοκαναδέζα ζωγράφος που ζει στην Αθήνα.
Γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά, από Έλληνες γονείς, και έζησε
στον Καναδά, Αγγλία και Ελλάδα, ολοκληρώνοντας τις σπουδές της και κά-
νοντας εκθέσεις ζωγραφικής σ’ αυτά τα μέρη. Σπούδασε Εικαστικές Τέχνες
και Χαρακτική στο Bath Academy of Art της Αγγλίας, όπου πήρε το πτυχίο
με Έπαινο στις Εικαστικές Τέχνες. Αμέσως μετά τις σπουδές της στην Αγ-
γλία ταξίδεψε στην Ελλάδα και ειδικά στη Χίο όπου συμμετείχε σε εργαστήριο
ζωγραφικής με αυγοτέμπερα με δάσκαλο τον Γιάννη Τσαρούχη, στο Ιωνικό
Κέντρο. Στα τέλη της δεκαετίας ‘80 κέρδισε υποτροφία από το Πανεπιστή-
μιο Saskatchewan του Καναδά και πήρε το Μάστερ στην Ζωγραφική το 1991.
Την δεκαετία του ‘90 έζησε για αρκετά χρόνια στην Αγγλία όπου σπούδασε
Παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο του Huddersfield και πήρε το πτυχίο P.G.C.E.
Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου κέρδισε το βραβείο E.D. Spalletti για
τις
ακουαρέλες της στο Royal Over-Seas League στο Λονδίνο, κι έκανε ατομικές
εκθέσεις σε Λονδίνο και Εδιμβούργο το 1995. Το 2010 συμμετείχε στην μεγάλη
ομαδική έκθεση που έκανε το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, με
τίτλο «Η Ανθρώπινη Μορφή στην Τέχνη» που έγινε στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.
Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013
Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ): Η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης
Η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/03/2013
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*
Είναι γεγονός ότι και παλιότερα υπήρξαν ελαστικές σχέσεις εργασίας στην Αυτοδιοίκηση. Είναι, επίσης, γεγονός ότι και παλιότερα η Αυτοδιοίκηση είχε χρησιμοποιηθεί σαν ιμάντας για να περάσουν αντιλαϊκές πολιτικές. Είναι ακόμα γεγονός ότι και παλιότερα η Αυτοδιοίκηση ήταν, ή επιχειρούνταν να είναι, το εργαστήρι νεοφιλελεύθερων πειραμάτων. Αρκετές φορές και εμείς οι αυτοδιοικητικοί αρπάζαμε το τυρί και δεν βλέπαμε τη φάκα, όσοι τουλάχιστον δεν υποστηρίζαμε συνειδητά ανάλογες επιλογές, ούτε επιφυλάσσαμε τέτοιο ρόλο στην Αυτοδιοίκηση.
Ναι, κάποια συνέβαιναν και παλιότερα. Εξάλλου καπιταλισμό είχαμε και καπιταλισμό έχουμε. Τώρα, όμως, το αφεντικό τρελάθηκε! Στην εποχή του μνημονιακού πάγου έγιναν τα πάντα λάστιχο, και κυρίως οι εργασιακές σχέσεις. Ακόμα και οι ενασχολούμενοι με την Αυτοδιοίκηση μπερδεύονται στον λαβύρινθο αυτόν των εργασιακών σχέσεων, ακόμα και 5 μεροκάματα τον μήνα για κάποιους μήνες προκηρύσσουν οι δήμοι. Και μη χειρότερα, δηλαδή!
Μεταξύ αυτών των εργασιακών σχέσεων, ιδιαίτερα προβεβλημένη είναι αυτή των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, ΚΟΙΝΣΕΠ. O όρος είναι ελκυστικός και παραπλανητικός. Παρουσιάζεται έτσι αθώα ως ένα κοινωνικό εγχείρημα της κοινωνικής λεγόμενης οικονομίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα σχέδιο νεοφιλελεύθερης έμπνευσης που έχει ως προφανή στόχο τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης και τη μεταβίβαση αυτών στον ιδιωτικό τομέα. Το νέο αυτό υβρίδιο απλώνεται σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης, όπως το πνευματικό Κέντρο, το κολυμβητήριο, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και τώρα και το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι».
Η διαδικασία αυτή αποτελεί συνήθως, κατά τους εισηγητές, «αναγκαστική» διαδικασία, όπως και πολλές άλλες μετά τη μνημονιακή καταιγίδα που σαρώνει τους ΟΤΑ. Διάλυση δομών, διακοπή συμβάσεων, απαγόρευση προσλήψεων, διαθεσιμότητες και επικείμενες απολύσεις, μαζική συνταξιοδότηση υπό τον φόβο απολύσεων, οικονομική ασφυξία και άμεση ή έμμεση στάση πληρωμών.
Έτσι αρχίζει να λειτουργεί ο εκβιασμός... μαφιόζικα. Το ερώτημα που διαρκώς παρουσιάζεται είναι: «πώς θα λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί, το πρόγραμμα 'Βοήθεια στο σπίτι', το πολιτιστικό κέντρο, αφού απαγορεύονται οι προσλήψεις; Και η απάντηση έφτασε... με τον ν. 4019/2011 (ΦΕΚ Α' 216), όπου θεσπίστηκε η νέα νομική μορφή, η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση ως φορέας της κοινωνικής οικονομίας!
Έτσι λοιπόν οι εντεταλμένοι της τρικομματικής κυβέρνησης αναγκάζουν τις κοινωνικές δομές να λειτουργήσουν. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, η οποία περιγράφεται ως ένας αστικός συνεταιρισμός κοινωνικού σκοπού με περιορισμένη ευθύνη των μελών του, ο οποίος διαθέτει εκ του νόμου εμπορική ιδιότητα. Συμπράττουν, λοιπόν, τουλάχιστον 7 άτομα και το νεοφιλελεύθερο πείραμα ξεκινά στου κασίδη το κεφάλι. Αυτοί μπορούν να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τους ΟΤΑ α' και β' βαθμού.
Ο φερετζές στην προκειμένη περίπτωση δεν θα μπορούσε να λείπει. Είναι η διάσωση των εργαζομένων, οι οποίοι καλούνται αναγκαστικά να συντηρήσουν το υβρίδιο. Υποταγή, λοιπόν, ή θάνατος! Αφόρητη πλήξη. Αφόρητη θλίψη... κατάθλιψη. Λένε ότι όταν βιώνεις την αυταπάτη τη θεωρείς πραγματικότητα. Ίσως συμβαίνει και αυτό σε αρκετούς αυτοδιοικητικούς, που υποτίθεται ότι είναι αντίθετοι, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό βοηθούν τους εργαζομένους.
Τον εκβιασμό αυτόν υφίστανται τώρα και οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι». Ή υποτάσσονται στο υβρίδιο των ΚΟΙΝΣΕΠ ή ρίχνονται και αυτοί στον Καιάδα της ανεργίας. Πάνω από 3.500 εργαζόμενοι στο ΒΣΣ και 130.000 ηλικιωμένοι ωφελούμενοι και ΑμεΑ στον Καιάδα των νεοφιλελεύθερων πειραμάτων. Οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις παρουσιάζονται ως μονόδρομος για τους εργαζόμενους αυτούς από την τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ αμφισβητούν τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών, όπου επιχειρείται η πλήρης ανταποδοτικότητα των παροχών. Είναι η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης, καθώς και αν ακόμα υποθέσουμε ότι για την παρούσα περίοδο θα απορροφήσει τους υπάρχοντες εργαζομένους είναι βέβαιο ότι στην επόμενη φάση θα συμβληθεί με ιδιώτες. Και αυτό θα το έχουν επιτρέψει οι αυτοδιοικητικοί, οι οποίοι για πρόσκαιρες ανάγκες πολιτικής επιβίωσης θα θυσιάσουν τις επόμενες γενιές. Οι οπαδοί του νέου αυτού υβρίδιου θα έχουν ήδη σταδιακά μετατρέψει τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων σε επιχειρήσεις ειδικού σκοπού και τα κοινωνικά αγαθά που δικαιούμαστε όλοι ανεξαιρέτως σε υπηρεσίες-εμπορεύματα, που μπορούν να τ' απολαμβάνουν μόνο όσοι μπορούν να τα πληρώσουν.
Αυτό που τώρα επιχειρείται είναι μετά τις περικοπές των κονδυλίων των ΚΑΠ στο 60%, και της ΣΑΤΑ σχεδόν στο 50%, να συνεχιστεί η λειτουργία των υπηρεσιών με την εφαρμογή της πλήρους ανταποδοτικότητας στις παρεχόμενες υπηρεσίες όπως: σχολεία, μεταφορές μαθητών, βρεφονηπιακοί σταθμοί, δημοτικά ιατρεία, ΚΑΠΗ, πρόγραμμα βοήθειας στο σπίτι, προνοιακές παροχές, καθαριότητα, δημοτικά έργα, περιβάλλον, πολιτισμός, αθλητισμός.
Από την άλλη πλευρά τα θύματα αυτού του δράματος, οι εργαζόμενοι, θα λειτουργούν στις συνθήκες ενός σύγχρονου δουλεμπορίου, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα και με επισφαλή και περιορισμένου χρόνου εργασία. Σύγχρονες εταίρες στις ορέξεις του άπληστου κεφαλαίου. Και απέναντι στον τρόμο της ανεργίας θα δέχονται τον έναν εκβιασμό μετά τον άλλο. Με εκβιαστικούς όρους και υπό τον φόβο της ανεργίας, οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να μετατραπούν σε... συνεταιριστές μετόχους, να χάσουν όλα τα εργασιακά δικαιώματα που απορρέουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας, ακόμα και τον μισθό τους, αναλαμβάνοντας το ρίσκο του “μερίσματος”.
Από την άλλη οι θύτες, κυβέρνηση και συνοδοιπόροι, βαστάζοι δήμαρχοι, θα επιχαίρουν με τα κατορθώματά τους, καθώς σταδιακά θα διώξουν το άγος της παροχής των κοινωνικών υπηρεσιών που τόσο τους στενοχωρούσε και θα επιδοθούν σε πιο τελέσφορες διαδικασίες, όπως για παράδειγμα οι πελατειακές σχέσεις, που απλόχερα προσφέρονται με τις ΚΟΙΝΣΕΠ. Αυτοί επιλέγουν την υπηρεσία που θα δώσουν σε συνεταιριστικές επιχειρήσεις, αυτοί οργανώνουν τη χρηματοδότηση και, κυρίως, αυτοί μετατρέπουν τον επισφαλή συμβασιούχο υπάλληλο σε μέτοχο επιχείρησης!
Έτσι διαλύεται και το τελευταίο κοινωνικό ανάχωμα, διαλύεται ο κοινωνικός ρόλος της Αυτοδιοίκησης. Μετατρέπεται σε χώρο ανάλγητο, όπου υπεισέρχεται ο άγριος ανταγωνισμός. Ο χώρος του κέρδους. Και αυτό δεν κρύβεται με φερετζέδες. Πρόσφατα μάλιστα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επέβαλε 23% ΦΠΑ στις ΚΟΙΝΣΕΠ, θεωρώντας ότι είναι ιδιωτικός τομέας. Τα βέλη εκ των έσω...
Στον ορυμαγδό αυτό της μνημονιακής πολιτικής παίρνουν τις ιδέες μας και μας τις κάνουν λιώμα. Η κοινωνική οικονομία στην Αυτοδιοίκηση αξιοποιείται (συνεταιρισμός, εταιρεία λαϊκής βάσης κ.λπ.) με βάση τις αντιλήψεις που απορρέουν από τη νεοφιλελεύθερη οικονομική λογική των Συνθηκών της Ε.Ε. Δεν πρόκειται δηλαδή, στην ουσία, για κοινωνική οικονομία, ούτε για κοινωνικό συνεταιρισμό, αλλά για «συνεταιριστικού τύπου επιχείρηση», με το βάρος να μετατοπίζεται προς την επιχειρηματικότητα, αποκλίνοντας μάλιστα και από διατάξεις που χαρακτηρίζουν τις θεμελιακές συνεταιριστικές αρχές.Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα και πολλά. Ας είμαστε όλοι περισσότερο προσεχτικοί και λιγότερο γαλαντόμοι. Απέναντι στις άγριες αυτές πολιτικές που μας έχουν εξαθλιώσει ο στόχος είναι ένας: ενότητα για την ανατροπή τους. Η προσοχή μας οφείλει να είναι διαρκώς στραμμένη στην αποφυγή αφορμών αποπροσανατολισμού και παρέλκυσης. Οι καιροί είναι εξαιρετικά δύσκολοι και δεν συγχωρούν αστοχίες.
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μέλος του Δ.Σ. της ΚΕΔΕ
Διαβάστε Περισσότερα »
Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/03/2013
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*
Είναι γεγονός ότι και παλιότερα υπήρξαν ελαστικές σχέσεις εργασίας στην Αυτοδιοίκηση. Είναι, επίσης, γεγονός ότι και παλιότερα η Αυτοδιοίκηση είχε χρησιμοποιηθεί σαν ιμάντας για να περάσουν αντιλαϊκές πολιτικές. Είναι ακόμα γεγονός ότι και παλιότερα η Αυτοδιοίκηση ήταν, ή επιχειρούνταν να είναι, το εργαστήρι νεοφιλελεύθερων πειραμάτων. Αρκετές φορές και εμείς οι αυτοδιοικητικοί αρπάζαμε το τυρί και δεν βλέπαμε τη φάκα, όσοι τουλάχιστον δεν υποστηρίζαμε συνειδητά ανάλογες επιλογές, ούτε επιφυλάσσαμε τέτοιο ρόλο στην Αυτοδιοίκηση.
Ναι, κάποια συνέβαιναν και παλιότερα. Εξάλλου καπιταλισμό είχαμε και καπιταλισμό έχουμε. Τώρα, όμως, το αφεντικό τρελάθηκε! Στην εποχή του μνημονιακού πάγου έγιναν τα πάντα λάστιχο, και κυρίως οι εργασιακές σχέσεις. Ακόμα και οι ενασχολούμενοι με την Αυτοδιοίκηση μπερδεύονται στον λαβύρινθο αυτόν των εργασιακών σχέσεων, ακόμα και 5 μεροκάματα τον μήνα για κάποιους μήνες προκηρύσσουν οι δήμοι. Και μη χειρότερα, δηλαδή!
Μεταξύ αυτών των εργασιακών σχέσεων, ιδιαίτερα προβεβλημένη είναι αυτή των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, ΚΟΙΝΣΕΠ. O όρος είναι ελκυστικός και παραπλανητικός. Παρουσιάζεται έτσι αθώα ως ένα κοινωνικό εγχείρημα της κοινωνικής λεγόμενης οικονομίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα σχέδιο νεοφιλελεύθερης έμπνευσης που έχει ως προφανή στόχο τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης και τη μεταβίβαση αυτών στον ιδιωτικό τομέα. Το νέο αυτό υβρίδιο απλώνεται σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης, όπως το πνευματικό Κέντρο, το κολυμβητήριο, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και τώρα και το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι».
Η διαδικασία αυτή αποτελεί συνήθως, κατά τους εισηγητές, «αναγκαστική» διαδικασία, όπως και πολλές άλλες μετά τη μνημονιακή καταιγίδα που σαρώνει τους ΟΤΑ. Διάλυση δομών, διακοπή συμβάσεων, απαγόρευση προσλήψεων, διαθεσιμότητες και επικείμενες απολύσεις, μαζική συνταξιοδότηση υπό τον φόβο απολύσεων, οικονομική ασφυξία και άμεση ή έμμεση στάση πληρωμών.
Έτσι αρχίζει να λειτουργεί ο εκβιασμός... μαφιόζικα. Το ερώτημα που διαρκώς παρουσιάζεται είναι: «πώς θα λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί, το πρόγραμμα 'Βοήθεια στο σπίτι', το πολιτιστικό κέντρο, αφού απαγορεύονται οι προσλήψεις; Και η απάντηση έφτασε... με τον ν. 4019/2011 (ΦΕΚ Α' 216), όπου θεσπίστηκε η νέα νομική μορφή, η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση ως φορέας της κοινωνικής οικονομίας!
Έτσι λοιπόν οι εντεταλμένοι της τρικομματικής κυβέρνησης αναγκάζουν τις κοινωνικές δομές να λειτουργήσουν. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, η οποία περιγράφεται ως ένας αστικός συνεταιρισμός κοινωνικού σκοπού με περιορισμένη ευθύνη των μελών του, ο οποίος διαθέτει εκ του νόμου εμπορική ιδιότητα. Συμπράττουν, λοιπόν, τουλάχιστον 7 άτομα και το νεοφιλελεύθερο πείραμα ξεκινά στου κασίδη το κεφάλι. Αυτοί μπορούν να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τους ΟΤΑ α' και β' βαθμού.
Ο φερετζές στην προκειμένη περίπτωση δεν θα μπορούσε να λείπει. Είναι η διάσωση των εργαζομένων, οι οποίοι καλούνται αναγκαστικά να συντηρήσουν το υβρίδιο. Υποταγή, λοιπόν, ή θάνατος! Αφόρητη πλήξη. Αφόρητη θλίψη... κατάθλιψη. Λένε ότι όταν βιώνεις την αυταπάτη τη θεωρείς πραγματικότητα. Ίσως συμβαίνει και αυτό σε αρκετούς αυτοδιοικητικούς, που υποτίθεται ότι είναι αντίθετοι, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό βοηθούν τους εργαζομένους.
Τον εκβιασμό αυτόν υφίστανται τώρα και οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι». Ή υποτάσσονται στο υβρίδιο των ΚΟΙΝΣΕΠ ή ρίχνονται και αυτοί στον Καιάδα της ανεργίας. Πάνω από 3.500 εργαζόμενοι στο ΒΣΣ και 130.000 ηλικιωμένοι ωφελούμενοι και ΑμεΑ στον Καιάδα των νεοφιλελεύθερων πειραμάτων. Οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις παρουσιάζονται ως μονόδρομος για τους εργαζόμενους αυτούς από την τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ αμφισβητούν τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών, όπου επιχειρείται η πλήρης ανταποδοτικότητα των παροχών. Είναι η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης, καθώς και αν ακόμα υποθέσουμε ότι για την παρούσα περίοδο θα απορροφήσει τους υπάρχοντες εργαζομένους είναι βέβαιο ότι στην επόμενη φάση θα συμβληθεί με ιδιώτες. Και αυτό θα το έχουν επιτρέψει οι αυτοδιοικητικοί, οι οποίοι για πρόσκαιρες ανάγκες πολιτικής επιβίωσης θα θυσιάσουν τις επόμενες γενιές. Οι οπαδοί του νέου αυτού υβρίδιου θα έχουν ήδη σταδιακά μετατρέψει τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων σε επιχειρήσεις ειδικού σκοπού και τα κοινωνικά αγαθά που δικαιούμαστε όλοι ανεξαιρέτως σε υπηρεσίες-εμπορεύματα, που μπορούν να τ' απολαμβάνουν μόνο όσοι μπορούν να τα πληρώσουν.
Αυτό που τώρα επιχειρείται είναι μετά τις περικοπές των κονδυλίων των ΚΑΠ στο 60%, και της ΣΑΤΑ σχεδόν στο 50%, να συνεχιστεί η λειτουργία των υπηρεσιών με την εφαρμογή της πλήρους ανταποδοτικότητας στις παρεχόμενες υπηρεσίες όπως: σχολεία, μεταφορές μαθητών, βρεφονηπιακοί σταθμοί, δημοτικά ιατρεία, ΚΑΠΗ, πρόγραμμα βοήθειας στο σπίτι, προνοιακές παροχές, καθαριότητα, δημοτικά έργα, περιβάλλον, πολιτισμός, αθλητισμός.
Από την άλλη πλευρά τα θύματα αυτού του δράματος, οι εργαζόμενοι, θα λειτουργούν στις συνθήκες ενός σύγχρονου δουλεμπορίου, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα και με επισφαλή και περιορισμένου χρόνου εργασία. Σύγχρονες εταίρες στις ορέξεις του άπληστου κεφαλαίου. Και απέναντι στον τρόμο της ανεργίας θα δέχονται τον έναν εκβιασμό μετά τον άλλο. Με εκβιαστικούς όρους και υπό τον φόβο της ανεργίας, οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να μετατραπούν σε... συνεταιριστές μετόχους, να χάσουν όλα τα εργασιακά δικαιώματα που απορρέουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας, ακόμα και τον μισθό τους, αναλαμβάνοντας το ρίσκο του “μερίσματος”.
Από την άλλη οι θύτες, κυβέρνηση και συνοδοιπόροι, βαστάζοι δήμαρχοι, θα επιχαίρουν με τα κατορθώματά τους, καθώς σταδιακά θα διώξουν το άγος της παροχής των κοινωνικών υπηρεσιών που τόσο τους στενοχωρούσε και θα επιδοθούν σε πιο τελέσφορες διαδικασίες, όπως για παράδειγμα οι πελατειακές σχέσεις, που απλόχερα προσφέρονται με τις ΚΟΙΝΣΕΠ. Αυτοί επιλέγουν την υπηρεσία που θα δώσουν σε συνεταιριστικές επιχειρήσεις, αυτοί οργανώνουν τη χρηματοδότηση και, κυρίως, αυτοί μετατρέπουν τον επισφαλή συμβασιούχο υπάλληλο σε μέτοχο επιχείρησης!
Έτσι διαλύεται και το τελευταίο κοινωνικό ανάχωμα, διαλύεται ο κοινωνικός ρόλος της Αυτοδιοίκησης. Μετατρέπεται σε χώρο ανάλγητο, όπου υπεισέρχεται ο άγριος ανταγωνισμός. Ο χώρος του κέρδους. Και αυτό δεν κρύβεται με φερετζέδες. Πρόσφατα μάλιστα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επέβαλε 23% ΦΠΑ στις ΚΟΙΝΣΕΠ, θεωρώντας ότι είναι ιδιωτικός τομέας. Τα βέλη εκ των έσω...
Στον ορυμαγδό αυτό της μνημονιακής πολιτικής παίρνουν τις ιδέες μας και μας τις κάνουν λιώμα. Η κοινωνική οικονομία στην Αυτοδιοίκηση αξιοποιείται (συνεταιρισμός, εταιρεία λαϊκής βάσης κ.λπ.) με βάση τις αντιλήψεις που απορρέουν από τη νεοφιλελεύθερη οικονομική λογική των Συνθηκών της Ε.Ε. Δεν πρόκειται δηλαδή, στην ουσία, για κοινωνική οικονομία, ούτε για κοινωνικό συνεταιρισμό, αλλά για «συνεταιριστικού τύπου επιχείρηση», με το βάρος να μετατοπίζεται προς την επιχειρηματικότητα, αποκλίνοντας μάλιστα και από διατάξεις που χαρακτηρίζουν τις θεμελιακές συνεταιριστικές αρχές.Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα και πολλά. Ας είμαστε όλοι περισσότερο προσεχτικοί και λιγότερο γαλαντόμοι. Απέναντι στις άγριες αυτές πολιτικές που μας έχουν εξαθλιώσει ο στόχος είναι ένας: ενότητα για την ανατροπή τους. Η προσοχή μας οφείλει να είναι διαρκώς στραμμένη στην αποφυγή αφορμών αποπροσανατολισμού και παρέλκυσης. Οι καιροί είναι εξαιρετικά δύσκολοι και δεν συγχωρούν αστοχίες.
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μέλος του Δ.Σ. της ΚΕΔΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)