Ανατροπές στο νέο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πειραιά-Δεύτερη δύναμη η Αυτόνομη Παρέμβαση- Καταποντίστηκαν οι ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ

Με μεγάλη κερδισμένη την παράταξη της "Αυτόνομης Παρέμβασης", που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, η οποία αύξησε ποσοστά και έδρες και αναδείχθηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία της, ως δεύτερη δύναμη ολοκληρώθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά (ΕΚΠ). Κερδισμένη, πάντως, θα πρέπει να θεωρείται και η προσκείμενη στο ΠΑΜΕ παράταξη της ΔΕΣΚ, που αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά πρώτη δύναμη κερδίζοντας μια έδρα από όσες είχε στο προηγούμενο ΔΣ. Από τα σημεία με ξεχωριστό ενδιαφέρον ήταν ότι για πρώτη φορά δεν συμμετείχε στις εκλογές του ΕΚΠ παράταξη με την ονομασία ΠΑΣΚΕ, η οποία συμμετείχε σε ένα σχήμα με την ονομασία Ενωτική Παμπειραϊκή Αγωνιστική Κίνηση (ΕΠΑΚ), που έχασε μεγάλο μέρος των δυνάμεών της και μια έδρα από τις 5 που κατείχε η προσκείμενη στο ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστική παράταξη. Τέλος, σημαντικές απώλειες είχε και η προσκείμενη στη ΔΑΚΕ (ΝΔ) ΕΔΑΣ, η οποία έχασε δύο έδρες και περιορίστηκε στις 2. Πάντως, για την συγκρότηση του προεδρείου δεν αναμένονται εκπλήξεις αφού τουλάχιστον οι δύο πρώτες παρατάξεις εκφράζονται υπέρ της συγκρότησης- όπως ήταν και στην προηγούμενη διοίκηση- αντιπροσωπευτικού προεδρείου, με τον πρόεδρο να προέρχεται και πάλι από την ΔΕΣΚ αλλά αυτή την φορά ο γενικός γραμματέας να προέρχεται από την Αυτόνομη Παρέμβαση. Αναλυτικά, τα αποτελέσματα για το 19μελες ΔΣ και τους αντιπροσώπους για το συνέδριο της ΓΣΕΕ έχουν ως εξής: ΔΕΣΚ (πρόσκειται στο ΠΑΜΕ) 8 έδρες (είχε 7 έδρες) για το ΔΣ και 8 αντιπρόσωποι για τη ΓΣΕΕ Αυτόνομη Παρέμβαση (πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ) 5 έδρες (είχε 3) για το ΔΣ και 5 αντιπρόσωποι για τη ΓΣΕΕ. ΕΠΑΚ (πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ) 4 έδρες (είχε 5 έδρες) και κανένας αντιπρόσωπος για τη ΓΣΕΕ ΕΔΑΣ (πρόσκειται στη ΔΑΚΕ) 4 έδρες (είχε 3 έδρες) και κανένας αντιπρόσωπος για τη ΓΣΕΕ. Σε επίπεδο ψήφων οι παρατάξεις έλαβαν για το ΔΣ: ΔΕΣΚ 94 (είχε λάβει 114 ψήφους) Αυτόνομη Παρέμβαση: 58 (είχε λάβει 47) ΕΠΑΚ: 45 (88) ΕΔΑΣ: 18 (64) Ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης Η Αυτόνομη Παρέμβαση σε ανακοίνωσή της αναφέρει τα εξής: Ολοκληρώθηκε στις 26/2/2013 το 33ο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά με την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου και αντιπροσώπων για το Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Στο Συνέδριο η Αυτόνομη Παρέμβαση έθεσε τα προβλήματα των εργαζομένων της πόλης, τις συνέπειες που αντιμετωπίζουν αυτοί από την σφοδρή και βάρβαρη πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικας σε βάρος των κατακτήσεών τους. Ειδικότερα η Αυτόνομη Παρέμβαση ανέδειξε το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας που έχει πάρει δραματικές διαστάσεις στην πόλη του Πειραιά και έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον μέσο όρο της ανεργίας στην χώρα μας, όπως είναι στον χώρο της Ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, στους Ναυτεργάτες, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες, στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις κ.α. Επισήμανε την ανάγκη το συνδικαλιστικό κίνημα να επαναπροσδιορίσει την τακτική και την στρατηγική του και να αγωνισθεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα ενάντια στις μνημονιακές και κυβερνητικές πολιτικές, να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και να οργανώσει νέους αγώνες με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής αλλά και της κυβέρνησης που την υλοποιεί. Τέλος η Αυτόνομη Παρέμβαση στην τοποθέτησή της υπογράμμισε ότι και σε αυτό το Συνέδριο υπήρξαν σοβαρά κρούσματα νόθευσης και αλλοίωσης της θέλησης και της βούλησης των εργαζομένων με αποτέλεσμα να μην καταγραφούν οι πραγματικοί συσχετισμοί δυνάμεων. Δεν έλειψαν νοσηρά φαινόμενα όπως οι διπλοεγγραφές μελών, τα μαϊμουδένια μέλη που παραφουσκώνουν τις δυνάμεις, κυρίως της δύναμης του ΠΑΜΕ σε ορισμένα Σωματεία στα οποία δεν υπάρχουν αντιπολιτευτικές δυνάμεις, δεν προσκομίστηκαν τα απαιτούμενα από το καταστατικό δικαιολογητικά, υπήρξε επιλεκτική ταμειακή μεταχείρηση διάφορων Σωματείων κ.λπ. Η Αυτόνομη Παρέμβαση διατύπωσε την πρόταση για την ανάγκη ουσιαστικού εκδημοκρατισμού των συνδικάτων, την ανάγκη να θεσπιστούν διατάξεις που θα κατοχυρώνουν το ενιαίο και αδιάβλητο των εκλογικών διαδικασιών των Σωματείων, μακριά από πλαστούς συσχετισμούς που οδηγούν στην παραχάραξη της θέλησης των εργαζομένων. Στην κατεύθυνση αυτή η Αυτόνομη Παρέμβαση πρότεινε την θέσπιση συνδικαλιστικού βιβλιαρίου, την μηχανοργάνωση των Συνδικάτων και την άμεση προσφυγή σε καταστατικό Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του καταστατικού του ΕΚΠ έτσι ώστε αυτό να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες των συνδικάτων και των εργαζομένων.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

<![endif]-->Η εμπειρία του Κοινοτικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής Βύρωνα – Καισαριανής
Την Παρασκευή 01-03-2013 και ώρα 7 - 9 το απόγευμα στο Στέκι Μελών και Φίλων του ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής
(Συβρισσαρίου & Ούλωφ Πάλμε, Καισαριανή)

Ομιλητές:
1. Δημήτρης Πλουμπίδης: Αναπλ. Καθ. Ψυχιατρικής – Υπεύθυνος ΚΚΨΥ Βύρωνα – Καισαριανής

2. Αργυρώ Κυριαζή: Ψυχίατρος

3. Μανώλης Λουκαδάκης: Ψυχολόγος

Διαβάστε Περισσότερα »

Πρόσκληση -εκδήλωση

Εκδήλωση θα πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής με θέμα:
"Οι πολιτικές εξελίξεις, και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο απο την κρίση", την Τρίτη 19/2 στις 19:30 το απόγευμα στο Δημαρχείο Καισαριανής, με ομιλητή το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Αλέκο Καλύβη.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Θέση της Συνέλευσης 14/2/2013
του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Με αφορμή τη συζήτηση για τη διεύρυνση της Ε.Ε. με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, τις τελευταίες εβδομάδες βρίσκεται στην επικαιρότητα, το ζήτημα της πολιτικής των διευρύνσεων της Ένωσης.
Υπό αυτό το πρίσμα, αποτελεί άμεση ανάγκη να αναλυθεί και να διευκρινισθεί το τι ακριβώς σημαίνει στις σημερινές συνθήκες η διεύρυνση και ποια πρέπει να είναι η θέση της Αριστεράς.
Η διαδικασία της διεύρυνσης είναι μια υπόθεση όχι απλά ή μόνον τεχνοκρατική, που αφορά τους θεσμούς της Ε.Ε., αλλά πρωτίστως αφορά τους λαούς κάθε χώρας.
Η Αριστερά στην Ευρώπη όπως εκφράζεται κατά κύριο λόγο μέσω του ΚΕΑ, αλλά και σε κάθε χώρα χωριστά, οφείλει και πρέπει να εντάξει και την πολιτική της διεύρυνσης όχι μόνο στον θεωρητικό πολιτικό της λόγο, αλλά και στο δικό της πολιτικό σχεδιασμό και να μην αφήσει να εξελίσσεται μόνο με πρωτοβουλίες των κυρίαρχων συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατικών και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων.
Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται η άμεση επικοινωνία με τους λαούς των υπό ένταξη χωρών μέσω των μαζικών τους συνδικαλιστικών οργανώσεων, των κινημάτων τους και φυσικά μέσω των Αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην κάθε χώρα ώστε να υπάρχει ένας κοινός σχεδιασμός και ένταξη των δυνάμεων αυτών στο σχέδιο της Αριστεράς.

Ι. ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΕ

Είναι σαφές ότι με την περιδίνηση στην οικονομική κρίση και την κυριαρχία των θιασωτών του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι έχουν ως επικεφαλής και κύριο εκφραστή στο πολιτικό επίπεδο την κα Μέρκελ, επιχειρείται μια συνολικότερη συντηρητική και αντιδημοκρατική ανασυγκρότηση της Ε.Ε.

Στο πλαίσιο αυτό ο ρόλος που επιφυλάσσεται για μεγάλο εύρος κοινωνικών δυνάμεων, χωρών ή ακόμα και ευρύτατων περιφερειών στην Ευρώπη, είναι ρόλος ιδιότυπων ειδικών οικονομικών ζωνών με περιορισμένα δημοκρατικά, ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα και όχι μόνο. Ακόμη και τα αστικά συντάγματα και καταστατικοί χάρτες μοιάζουν ανίκανα να ανακόψουν την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.

Η προοπτική αυτή επιχειρεί να εδραιώσει την ηγεμονία των συντηρητικών δυνάμεων της Γερμανίας σε όλη την Ευρώπη. Αυτό επιτυγχάνεται με το να οδηγείται η Ένωση σε μια σκληρή νεοφιλελευθεροποίηση, με το να απονεκρώνονται τα κοινωνικά κεκτημένα τα οποία είναι απόρροια αγώνων δεκαετιών, με το να αποδομείται στις πλέον αδύναμες χώρες η διάκριση των εξουσιών προς όφελος της εκτελεστικής εξουσίας η οποία λειτουργεί ως φερέφωνο της Γερμανικής νεοφιλελεύθερης συντήρησης, με το να εξαφανίζεται με όρους υποτέλειας η εθνική κυριαρχία και ταυτόχρονα να δημιουργείται η περίφημη Ευρωπαϊκή Ένωση των δύο ή των περισσότερων ταχυτήτων.

Οι χώρες που εντάχθηκαν στα τελευταία δέκα χρόνια, με εξαίρεση ίσως την Μάλτα και την Κύπρο, οι υπό ένταξη χώρες των Δυτικών Βαλκανίων αλλά και υπό συνθήκες κάποιες απο τις χώρες του νότου που βρίσκονται σε οικονομική πολιορκία επιδιώκεται να ενταχθούν στην δεύτερη ταχύτητα της Ε.Ε.

Αυτή η στρατηγική έχει δημιουργήσει τεράστιες αντιδράσεις όχι μόνο στους εργαζόμενους, που σχεδόν καθημερινά διαδηλώνουν στους δρόμους και στις πλατείες της Ευρώπης, αλλά ακόμα και σε συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας που μέχρι πρότινος ήταν καθηλωμένες.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εποχή μεγάλων συγκρούσεων και ως Αριστερά οφείλουμε να συγκροτήσουμε το ευρωπαϊκό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα βάλει φρένο στον νεοφιλελεύθερο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι στις υπό ένταξη χώρες, ακόμη και αυτήν την περίοδο της συντηρητικοποίησης, έστω και με μια μεγαλύτερη διστακτικότητα απ' ότι στο όχι μακρινό παρελθόν, όπως κατέδειξε χαρακτηριστικά το δημοψήφισμα της Κροατίας, οι λαοί νομίζουν ότι κάτι καλύτερο θα υπάρξει γι’ αυτές από την ένταξη τους στην Ε.Ε..

ΙΙ. Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ

Επικεντρώνοντας στις κινήσεις της Ένωσης το αμέσως προσεχές μέλλον, το ζήτημα της διεύρυνσης εντοπίζεται κυρίως στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και στην Τουρκία.

Σε αυτές τις γειτονικές μας χώρες υπάρχουν τεράστια προβλήματα και τραγικές ανισότητες. Τα προβλήματα που εντοπίζονται στο οικονομικό περιβάλλον αφορούν πρώτα και κύρια στο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα παρατηρούνται μεγάλα ελλείμματα ως προς το είδος της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι πολίτες.
Ασφαλώς κάθε χώρα αποτελεί και ξεχωριστή περίπτωση, ωστόσο μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε μερικά από αυτά που αποτελούν κοινό τόπο με διαφορετικά βεβαίως κατά τόπο χαρακτηριστικά, προκειμένου να αποτυπώσουμε το τοπίο.
Προβλήματα σε σχέση με την προστασία και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων
Προβλήματα σε σχέση με τα δικαιώματα συνδικαλιστικής δραστηριότητας των εργαζομένων και το δικαίωμα τους για συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Προβλήματα με τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά και ειδικότερα των μειονοτήτων, των γυναικών, των κρατουμένων, των LGBT.

Προβλήματα διαφθοράς που συνδυάζονται με την ασυλία των ανώτατων λειτουργών και της άρχουσας τάξης, την σύγχυση στην άσκηση των διακριτών εξουσιών, την κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης και τον έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Υψηλά ποσοστά πληθυσμού που είναι κάτω από το όριο της φτώχιας
Έλλειψη προστασίας των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Προβλήματα προστασίας και σεβασμού του περιβάλλοντος.
Θα πρέπει να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι απέναντι στους λαούς των χωρών αυτών: αφενός μεν οι κυρίαρχες τάξεις της χώρας τους και οι συντηρητικές πολιτικές κυβερνήσεις τους, αφετέρου δε οι ευρωπαϊκοί νεοφιλελεύθεροι θιασώτες, προεξάρχουσας της Γερμανίας, είναι ο πιο μεγάλος αντίπαλος τους στην πορεία τους για την ένταξη στην Ε.Ε.

i) Οι κυρίαρχες τάξεις και οι κυβερνήσεις τους γιατί έχοντας επίγνωση των τεράστιων καθυστερήσεων που υπάρχουν στην χώρα τους, επιδιώκουν είτε να προσδεθούν σε άρματα ισχυρών, κυρίως της Γερμανίας, με οιοδήποτε κόστος και κυρίως αποδομώντας και απεμπολώντας κάθε έννοια δικαιώματος, είτε να μεταθέσουν την συζήτηση σε ζητήματα εθνικού αλυτρωτισμού και να αποπροσανατολίσουν τους λαούς των χωρών τους. Στην προσπάθειά τους αυτή βρίσκουν «ιδιότυπους συμμάχους» που εμφανίζονται ως «εχθροί», στα πιο εθνικιστικά στοιχειά και στα στοιχεία θρησκευτικού φανατισμού που υπάρχουν και στην Ελλάδα και που ευτυχώς δεν είναι κυρίαρχα. Αν και από την μεριά του Ελληνικού πολιτικού συστήματος κυριαρχούσε ο φανατικός εθνικισμός οι λαοί θα μπορούσε με ευκολία να οδηγηθούν σε απρόβλεπτες περιπέτειες.

ii) To νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό κατεστημένο, γιατί με την καταστροφική πολιτική που επιβάλλει αποδομεί κάθε κοινωνικό κεκτημένο και τις συνέπειες της πολιτικής αυτής τις βιώνουμε και εμείς ως λαός με την ίδια ένταση που τις βιώνουν ήδη και οι υπό ένταξη χώρες. Θα πρέπει επομένως να καταστεί σαφές στους λαούς των γειτονικών χωρών ότι αντίπαλος τους είναι οι κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της Ευρώπης που τους αντιμετωπίζουν ως αγορά και όχι ως κοινωνίες με δικαιώματα και με εθνική αξιοπρέπεια. Που κρατάνε καθηλωμένο τον κοινοτικό προϋπολογισμό με αποτέλεσμα να περιορίζεται η δυνατότητα σύγκλισης ανάμεσα στις ήδη υπάρχουσες χώρες της Ε.Ε., πολύ περισσότερο δε, σε αυτές που επίκειται να εισέλθουν. Που βάζουν τα κέρδη πάνω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η αναφορά στα προβλήματα δεν γίνεται για να σηκώσουμε τείχη ανάμεσα στους λαούς μας, αλλά για να εντάξουμε και αυτούς τους λαούς στο πανευρωπαϊκό μέτωπο εναντίον του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού.

Ο πιο σημαντικός όμως λόγος είναι η ανάγκη για να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του κοινοτικού κεκτημένου προς μια νέα, προοδευτικότερη κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που θα κινείται στους άξονες των θεωρητικών εμπνευστών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος της αριστεράς που οραματίστηκαν την Ευρώπη των λαών, δηλαδή μια Ευρώπη με ίσα δικαιώματα για όλους.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θεωρεί ότι είναι επιβεβλημένο να δοθεί η δυνατότητα και ο λόγος στους λαούς και αυτοί κυρίαρχα να αποφασίσουν, αν θέλουν να ενταχθούν στην Ε.Ε.

Η όποια απόφαση τους θα πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστή.

Οι λαοί των δυτικών Βαλκανίων ειδικότερα πρέπει να γνωρίζουν ότι στις δυνάμεις τη Ευρωπαϊκής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα βρουν ένα ειλικρινή φίλο και ένα εν δυνάμει σύμμαχο στην προσπάθεια τους να επιλύσουν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην χώρα τους, αλλά κυρίως για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει όλη η Ευρώπη: Την ανάγκη για ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πορείας, την ανατροπή της συντηρητικής ανασυγκρότησης της Ευρώπης.

ΙΙΙ. ΕΠΑΝΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Δυστυχώς, δεδομένων των αποτελεσμάτων της καπιταλιστικής κρίσης, πολλές κατά βάση συντηρητικές δυνάμεις σηκώνουν την σημαία της εθνικής αναδίπλωσης. Κάποιες από αυτές, προχωράνε ακόμα παραπέρα, ευαγγελιζόμενοι την αυτονομία των πλουσιότερων περιοχών μέσα στην ίδια χώρα, έναντι των φτωχότερων.
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τον διαχωρισμό μέσα στην Ευρώπη σε πλούσιες χώρες ή πλούσιες περιφέρειες από την μια και σε φτωχές από την άλλη.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την νέα χάραξη των συνόρων μέσα στην Ευρώπη με πρόσχημα ότι πρέπει να χωριστούν οι πλούσιοι από τους φτωχούς ή οι εκλεκτοί από τους παρακατιανούς.
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την επανεθνικοποίηση των πολιτικών της Ε.Ε.
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μετατραπεί η Ευρώπη σε ένα πεδίο εθνικών και περιφερειακών ανταγωνισμών.
Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε στις λογικές που ακόμα και πολλές αριστερές δυνάμεις προβάλλουν ενός νέου νομισματικού πολέμου στο όνομα μιας νέας κατ' επίφαση “ανταγωνιστικότητας”
Οφείλουμε να προβάλλουμε την ενότητα των λαών και των εργαζομένων και αγωνιστικά να επιβάλλουμε την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού ως προτεραιότητα για τους λαούς της Ευρώπης.

Ταυτόχρονα και κυρίως ως προς τις σχέσεις μας με τους γείτονές μας, οι όποιες πραγματικές ή υποτιθέμενες διμερείς διαφορές πρέπει να επιλύονται στο πλαίσιο του σεβασμού του διεθνούς δικαίου με την αιγίδα του ΟΗΕ και σε πνεύμα που να προωθεί την καλή γειτονία και την συνεργασία ανάμεσα στις χώρες και τους λαούς.

Η ύπαρξη τυχόντων διμερών διαφορών πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εκκρεμότητα μεταξύ της Ε.Ε. και της υπό ένταξη χώρας και να αναζητείται λύση στο πλαίσιο του ΟΗΕ, ώστε να αποφεύγονται διαδικασίες αρνησικυρίας (βέτο)

ΙV. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Βιώνουμε την μεγαλύτερη κρίση όχι μόνον του ίδιου του οικοδομήματος της ΕΕ αλλά και ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος. Οι νεοφιλέυθερες στρεβλώσεις και ο ηγεμονισμός της Γερμανίας οδηγούν στο μετασχηματισμό της Ένωσης σε ένα νεοφιλεύθερο αντιδημοκρατικό μόρφωμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το όραμα για μια άλλη Ευρώπη. Η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης των λαών μέσα σε μια περιοχή κοινωνικής ειρήνης, ισονομίας και ευημερίας που θα εκτείνεται απο τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια πρέπει να παραμείνει στρατηγικός στόχος. Όλοι οι λαοί θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι υπό τους όρους και τις συνθήκες που δεν θα υποδεικνύουν οι αγορές ή οι νεοφιλελεύθεροι κοινοτικοί κανόνες αλλά ένα νέο κοινωνικό κοινοτικό κεκτημένο, με διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των συνταξιούχων, όλης της κοινωνίας ανεξαρτήτως φυλής ή καταγωγής.

Περαιτέρω, η διαδικασία ένταξης θα πρέπει να εντάσσεται σε συγκροτημένο πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης με προοπτική να αποτραπούν τα σχέδια για δημιουργία Ε.Ε. με περισσότερες της μιας ταχύτητας. Αυτό συνεπάγεται την άμεση αύξηση των κοινωνικών πόρων για το σύνολο των προγραμμάτων σύγκλισης.

Βασικός άξονας της πολιτικής μας και της πολιτικής της ευρωπαϊκής αριστεράς θα πρέπει να είναι η δικαιοσύνη, η ισονομία και η δημοκρατία για όλους τους λαούς και τις χώρες της Ευρώπης, σε μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, σε μια Ευρώπη εγγυητή της Ειρήνης για όλη την Ανθρωπότητα, σε μια μια Ευρώπη με προοπτική σοσιαλιστική.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η Ευρωπαϊκή μας πολιτική: Νέα καθήκοντα αναγκαία και επείγοντα

Στέλιου Παππά
Συντονιστή
 του Τμήματος Ευρωπαϊκής ΠολιτικήςΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Εισαγωγική ομιλία στην συνέλευση.

Η συνεδρίαση του τμήματος μας πραγματοποιείται λίγες μέρες μετά την απόφαση για τον προϋπολογισμό της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε.
Βρισκόμαστε σε περίοδο που ενώ όλα δείχνουν ότι υπάρχει θεαματική μείωση της κατανάλωσης σε όλες τις χώρες, με συντριπτικά μεγέθη στις χώρες του νότου αλλά ακόμα και στις πλεονασματικές χώρες της ευρωζώνης.
Η συνολική ζήτηση επηρεάζεται αρνητικά και προκαλεί στασιμότητα και ύφεση η οποία αποτελεί κεντρικό πρόβλημα στην Ε.Ε.
Ο ηγέτες της Ε.Ε., μαζί με αυτούς και η κυβέρνηση των μερκελιστών που κυβερνάει την χώρα μας, επιλέγουν για μια ακόμα φορά να στοιχηθούν πίσω από τις επιλογές της Μερκελ και του Κάμερον και να μειώσουν τον προϋπολογισμό και να συνεχίσουν τις γενικευμένες πολιτικές λιτότητας και της λεγόμενης «δημοσιονομικής εξυγίανσης» που αναπαράγουν την κρίση.
Ο προϋπολογισμός που εισηγούνται για την περίοδο 2014-2020 θα εντείνει την ύφεση.
Εντάσσεται σε γενικότερο πολιτικό σχέδιο κοινωνικής αναλγησίας που οδηγεί σε νέα ύψη την ανεργία και διογκώνει την λιτότητα.
Επί πλέον τόσο για την Ελλάδα όσο και για άλλες χώρες η εκταμίευση εξαρτάται ευθέως από την τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και την τήρηση του αυστηρού δημοσιονομικού πλαισίου.
Πρόκειται για συνειδητή επιλογή που επιβεβαιώνει την εκτίμηση που πριν λίγες μέρες έκανε η Κ.Ε. του κόμματος μας. Ότι δηλαδή επιδιώκουν συνειδητά να διαμορφώσουν ιδιόμορφες “Ειδικές Οικονομικές Ζώνες” μέσα στην Ε.Ε. για να σώσουν τον ευρωπαϊκό νεοφιλελευθερισμό.
Αυτός ο προϋπολογισμός όμως δεν πρέπει να περάσει και για το λόγο αυτό καλούμε τους λαούς της Ευρώπης σε όλες τις χώρες να αντιδράσουν, καλούμε τους ευρωβουλευτές να πουν ΟΧΙ σε αυτόν τον προϋπολογισμό.
Ο κεντρικός πολιτικός στόχος του κόμματος μας είναι η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και η αλλαγή στην Ευρώπη. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οι απαιτήσεις του λαού είναι αυξημένες τόσο προς το κόμμα μας συνολικά όσο και σε κάθε τμήμα και κύτταρο του κόμματος ειδικότερα.
Οι υποχρεώσεις μας ως Τμήμα Ευρωπαϊκής Πολιτικής είναι και πρωτόγνωρες και μεγάλες, είτε είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση, είτε με την ψήφο του Ελληνικού λαού αναδειχτούμε σε κυβέρνηση της χώρας.
Θα ήθελα να επισημάνω κάποια δεδομένα, κάποια σοβαρά προβλήματα που τρέχουν και πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβουμε στο αμέσως προσεχές μέλλον.

Η προσπάθεια που πρέπει να γίνει προβλέπεται επίπονη για να είμαστε έτοιμοι σε κάθε περίπτωση.
1. Από το δεύτερο εξάμηνο του 2013 η χώρα μας θα πρέπει να συμμετέχει στο προεδρείο της Ε.Ε. και από 1.1.2014 θα αναλάβει την προεδρία της. Η προοπτική αυτή μας δημιουργεί νέες αυξημένες υποχρεώσεις και ευθύνες.
2. Η προετοιμασία μας για της Ευρωεκλογές που θα γίνουν του χρόνου θα μας επιφορτίσει με επιπρόσθετες ευθύνες δεδομένου ότι είμαστε μια από τις κύριες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και έχουμε μέχρι σήμερα διαδραματίσει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην ενοποίηση των δυνάμεων της.
3. Η αυξημένη πολιτική μας δύναμη μας επιφορτίζει με την υποχρέωση να συμβάλουμε ώστε να αλλάξει ο συνολικός προσανατολισμός ανάπτυξης στην Ε.Ε. ώστε:
3.1 Να εκπονηθεί ένα σχέδιο μιας ριζικής δημοκρατικής επανίδρυσης της Ευρώπης ως ένα συνολικότερο στρατηγικό σχέδιο.
3.2 Να αλλάξει άμεσα ο προϋπολογισμός για την περίοδο 2014-2020, με πρώτο βήμα την καταψήφιση του από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
3.3 Να απαντήσουμε στις σχεδιαζόμενες προτάσεις Ρομπάϊ «Για τον συντονισμό των εθνικών οικονομικών πολιτικών», με την δική μας πρόταση.
3.4 Να αλλάξει ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
3.5 Να διεκδικήσουμε ένα νέο σχέδιο για την ανόρθωση της οικονομίας των χωρών που έχουν πληγεί από την κρίση. Να απορριφθούν η πολιτική των μνημονίων, η παρουσία του ΔΝΤ στην Ε.Ε. και να αξιοποιηθούν οι υπάρχοντες πόροι σε πρώτη φάση.
3.6 Να ανασχεδιαστεί η κοινή αγροτική πολιτική.
3.7 Να αλλάξει το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο και να επανασχεδιαστεί μια ενιαία δημοσιονομική πολιτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο
3.8 Να τεθεί υπό δημοκρατικό έλεγχο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η διαδικασία της τραπεζικής ενοποίησης.
3.9 Να προωθηθεί η φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών
3.10 Να αξιολογηθεί εξ αρχής ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης με κατεύθυνση να αλλάξει ριζικά η διαδικασία αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών.
3.11 Να υπάρξει έναρξη συζητήσεων για ένα σύμφωνο ειρήνης, συνεργασίας και ανάπτυξης με την Ρωσία και με τις χώρες του BRIC.
3.12 Να απαγορευτεί η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων της Ε.Ε. και των χωρών της Ευρώπης έξω από τα σύνορα της.
3.13 Να επανασχεδιαστεί μια νέα μεταναστευτική πολιτική.

Προκειμένου να ανταποκριθούμε σε ένα τέτοιο φιλόδοξο αλλά απολύτως αναγκαίο και απολύτως επείγον σχέδιο είναι ανάγκη:

1. Να ανασυγκροτήσουμε τις δικές μας δυνάμεις και τις πολιτικές επεξεργασίες μας, ώστε να είναι διακριτές έναντι της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης και έναντι των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε.
2. Να ενισχύσουμε τις Συμμαχίες μας στην Ευρωπαϊκή Αριστερά.
3. Να συμβάλουμε στην ενδυνάμωση του ΚΕΑ και στην ανασυγκρότηση του με ορίζοντα το συνέδριο του που θα γίνει στο τέλος του 2013.
4. Να αναβαθμίσουμε την συμμετοχή μας αριθμητικά και πολιτικά στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο και να συμβάλλουμε στην δυναμική και ενωτική παρουσία της QUE/NGL.
5. Να αναβαθμίσουμε την συμβολή μας στην ανάπτυξη πολύμορφων κινημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
6. Να ενισχύσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
7. Να επεξεργαστούμε μια πολιτική συμμαχιών που θα μπορούσε να συμβάλει στην μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των λαών της Ευρώπης για την μεγάλη τομή προς την πρόοδο.
Πιστεύω αγαπητές και αγαπητοί Σύντροφοι ότι σας έδωσα ένα πολύ συνοπτικό περίγραμμα της δουλείας που έχουμε υποχρέωση να κάνουμε όχι στο απώτερο μέλλον, αλλά για να ανταποκριθούμε στις τρέχουσες ανάγκες του κόμματος μας με βάση την ευθύνη που μας έχει ανατεθεί ως Τμήμα Ευρωπαϊκής Πολιτικής (ΤΕΠ).
Σήμερα θα γίνει μια πρώτη παρουσίαση των βημάτων που κάνουμε όχι για να κλείσουμε τα θέματα που αναφέρονται στην Η/Δ., αλλά για να δώσουμε από κοινού όλοι μαζί ως μέλη του ΤΕΠ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μια νέα ώθηση στην δουλεία μας, για να διαμορφώσουμε κοινά δίκτυα μελετών και δράσης με όλα τα αδελφά κόμματα στο πλαίσιο του ΚΕΑ και όχι μόνο.
Στόχος μας είναι το σύνολο των δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να αναδειχθεί πρωταγωνιστής των εξελίξεων σε μια περίοδο που οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται σε μεγάλη δοκιμασία και αναζητούν διέξοδο.
Είναι στο χέρι μας να κάνουμε ότι μπορούμε για να ξαναζωντανέψουμε την ελπίδα στον Ελληνικό Λαό και μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Σας ευχαριστώ.

Διαβάστε Περισσότερα »

H oμιλία του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα στους εργαζομένους στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μας δίνετε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε άμεσα μαζί σας.

Θα ήθελα να σας πω εξ αρχής ότι ερχόμαστε κυρίως για να αποκτήσουμε γνώση των δικών σας πρωτοβουλιών και εργασιών αλλά και για να αναδείξουμε ένα ζήτημα που μας για μας αποτελεί κομβικό ζήτημα. Ξέρετε στα τηλεοπτικά πάνελ, στις τηλεοπτικές και δημόσιες συζητήσεις των τελευταίων χρόνων περισσεύει η καταγγελία και η δυσαρέσκεια για όλα όσα βιώνουμε. Χρειάζεται όμως, πέρα απ΄ αυτό, κάτι το οποίο κατά την άποψή μας είναι αυτονόητο. Να ψάξουμε να βρούμε και τον τρόπο μέσα από τον οποίον θα ανοίξουμε δρόμους διεξόδου. Και αυτό το οποίο πολλές φορές, αν όχι περνάει απαρατήρητο, τουλάχιστον δεν παίρνει τη διάσταση που του αξίζει, είναι η συζήτηση με προτάσεις συγκεκριμένες και στοχευμένες για το πώς θα οικοδομηθεί σ’ αυτό τον τόπο η ανάπτυξη, αυτό που ονομάζουμε παραγωγική ανασυγκρότηση.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν σήμερα να μιλήσω λιγότερο γι αυτό το οποίο όλοι γνωρίζουμε, ότι έχουμε φτάσει δηλαδή σε μια κατάσταση τραγική ως χώρα, ως κοινωνία, με τρομακτικές ανισότητες, σε τρομακτικά αδιέξοδα. Ίσως πω και δυο λόγια και γι’ αυτά. Αλλά  επιτρέψτε μου να πω για το πώς θα έπρεπε κανείς να οραματίζεται αυτό που εμείς ονομάζουμε μετατροϊκανό ξέφωτο, τη μεταμνημονιακή εποχή. Το πώς δηλαδή θα προσπαθήσουμε με σχέδιο και με βασικό κύτταρο τους ανθρώπους της επιστήμης, της  γνώσης, του μόχθου, της δουλειάς, να ανοικοδομήσουμε μια χώρα που, αν και δεν έχει περάσει πόλεμο, υφίσταται ήδη επιπτώσεις πολεμικής καταστροφής. Είναι σαν να έχουμε βγει από έναν καταστροφικό πόλεμο, με διαλυμένες παραγωγικές υποδομές, με διαλυμένη την οικονομία, με ένα ηθικό των ανθρώπων ιδιαίτερα χαμηλό.

Επιτρέψτε μου επιπλέον να πω και το εξής. Όλη αυτή η συζήτηση για το πώς θα σώσουμε τη χώρα, πώς θα σώσουμε την πατρίδα μας, για μας, αν δεν έχει ως άξονα το ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας, δεν έχει κανένα νόημα. Γιατί χώρα, πατρίδα είναι οι άνθρωποί της. Είναι το επιστημονικό της δυναμικό, είναι οι νέοι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ονειρεύονται να ζήσουν με αξιοπρέπεια και θέλουν να προσφέρουν σ’ αυτό που ονομάζουμε πατρίδα, δηλαδή στο κοινωνικό σύνολο και δεν τους δίνουμε αυτή τη δυνατότητα και φεύγουν κατά χιλιάδες πλέον στο εξωτερικό για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Πατρίδα και χώρα δεν είναι οι δείκτες οι οικονομικοί μόνο. Δεν είναι οι τράπεζες. Εάν τα εργαστήριά σας ήταν υποκαταστήματα τραπεζών θα είχαν σωθεί. Αλλά, επειδή δεν είναι, κλείνουν το ένα μετά το άλλο.

Θα ήθελα λοιπόν να επικεντρώσω την προσοχή της σημερινής παρέμβασης στο πώς εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να ανοίξουμε έναν πολύ ουσιαστικό διάλογο με επιστημονικούς φορείς, ερευνητές, ερευνητικά κέντρα για να δώσουμε βάρος σ΄ αυτό που ονομάζουμε έρευνα, ερευνητική προσφορά, σ’  αυτό που ονομάζουμε επιστημονικό δυναμικό γιατί πιστεύουμε πραγματικά ότι είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες στους οποίους πρέπει να στηριχτούμε προκειμένου να σχεδιάσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση και την εποχή της ανάπτυξης.

Σήμερα τα Ερευνητικά Κέντρα στη χώρα μας, αν και έχουν αποδεδειγμένη ερευνητική προσφορά και διεθνή αναγνώριση και ερευνητική ανταγωνιστικότητα, βρίσκονται σε φθίνουσα πορεία. Έχουν μια φθίνουσα χρηματοδότηση από την πλευρά της πολιτείας. Κυρίως όμως δεν υπάρχει αυτό που λέμε στρατηγικός σχεδιασμός εκ μέρους της πολιτείας. Λείπει ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της έρευνας.

Τα Ερευνητικά Κέντρα έχουν ένα εξαιρετικά εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Είναι ιδρύματα αναγνωρισμένα σε διεθνές επίπεδο. Παρόλα αυτά στερούνται δυνατοτήτων και υποδομών, στερούνται χρηματοδότησης. Μάλιστα, μέσα από ένα σχέδιο συγχωνεύσεων των ινστιτούτων το τελευταίο διάστημα, ανεξάρτητα βεβαίως από το αν αυτό το σχέδιο είναι ή δεν είναι αποδεκτό για την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού,  όταν αυτό το σχέδιο συγχωνεύσεων έχει ως βασικό στόχο της συρρίκνωση της ήδη χαμηλής χρηματοδότησης, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι που βάζουμε τη θηλιά στο λαιμό μας.

Πριν από όχι πολλά χρόνια, μια ευρωπαϊκή χώρα, η Φινλανδία, βρισκόταν σε μια πολύ μεγάλη οικονομική κρίση. Ίσως όχι αντίστοιχης με αυτήν που βιώνουμε εμείς σήμερα, αλλά  μεγάλη οικονομική κρίση. Αποφάσισαν τότε εκεί να στηριχτούν στο επιστημονικό δυναμικό. Να κάνουν την έρευνα, την επιστήμη, την καινοτομία μοχλό για την ανάπτυξη. Και πέτυχαν. Βλέποντας σήμερα τους δείκτες της χρηματοδότησης της έρευνας στην Ελλάδα απογοητεύεται κανείς. Η Ελλάδα μια χώρα με πρωτοφανώς συρρικνούμενο ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια, διαρκώς μειώνει τις ήδη μειωμένες δαπάνες για την έρευνα. Κι ότι έχει μείνει είναι από ευρωπαϊκά προγράμματα που κι αυτά δεν αξιοποιούνται πάντα σωστά, από διαρθρωτικά προγράμματα, τα λεγόμενα ΕΣΠΑ. Ο Πρωθυπουργός πανηγύριζε την προηγούμενη βδομάδα, παρότι μειώθηκαν 6 δις ευρώ τα κοινοτικά προγράμματα για την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχει μειωθεί το ΑΕΠ μας 25%. Πανηγύριζε γιατί αυξήθηκαν, λέει, λίγο οι δαπάνες απ΄ αυτό που  μας είπαν ότι θα πάρουμε τον προηγούμενο Νοέμβρη. Αλλά προσέξτε, συνολικά ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός μειώθηκε 3%, για την Ελλάδα μειώθηκε 25%. Το σημαντικότερο όμως, τα ψιλά γράμματα, αυτά που δεν ειπώθηκαν στα δελτία των ειδήσεων των «8». Συνδέθηκαν τα ευρωπαϊκά προγράμματα  με το μνημόνιο, δηλαδή με τους στόχους και τους όρους που θέτει η τρόικα. Ακόμα και τα ΕΣΠΑ λοιπόν της επόμενης εξαετίας θα εκταμιευθούν ανάλογα με το αν εκπληρώνουμε τους στόχους ενός προγράμματος το οποίο έχει ήδη αποτύχει γιατί είχε λάθος στόχους και το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι οι εταίροι και οι τροϊκανοί που μας επιβάλουν αυτό το πρόγραμμα.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι οδηγούμαστε σε πλήρες αδιέξοδο. Και αντί να συνειδητοποιούμε αυτό το αδιέξοδο, έχουμε μια κυβέρνηση που πανηγυρίζει κιόλας. Προσπαθεί να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα.

Ας επιστρέψουμε όμως στο βασικό θέμα της σημερινής μας συνάντησης, γιατί θέλουμε να πούμε κάποιες σκέψεις και θέλουμε και να σας ακούσουμε. 

Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι τα δημόσια ερευνητικά κέντρα ασκούν ή πρέπει να ασκούν αρμοδιότητες εθνικής σημασίας, που ανήκουν στον πυρήνα των κρατικών υποχρεώσεων, γιατί έχουν άμεση σχέση με την υγεία, την ασφάλεια της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία του πολίτη. Αυτές οι αρμοδιότητες πρέπει να διεκπεραιώνονται είτε ευθέως από την πολιτεία, είτε από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.  Πιστεύει κανείς ότι ένας ιδιωτικός τομέας θα μπορούσε να παρακολουθεί σε 24ωρη βάση τις επιπτώσεις των  συμβάντων ή των ατυχημάτων, όπως συνέβη πριν αρκετά χρόνια στο Τσέρνομπιλ; Ή μπορεί να παρακολουθήσει σε 24ωρη βάση τις εθνικές καταστροφές, όπως κάνει το Εθνικό Αστεροσκοπείο; 

Αυτά τα ζητήματα, δεν έχουν, αυτό που αρέσκονται πολλοί να λένε, ανταγωνιστικότητα στο χώρο της αγοράς. Δεν είναι ανταγωνιστικό το να μετράει κανείς τις φυσικές καταστροφές. Όμως είναι αναγκαίο. Είναι αναγκαίο για την ίδια την κοινωνία.  Μπορεί λοιπόν κανείς άλλος να κάνει τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνει το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών;

Υπ΄ αυτή την έννοια εμείς πιστεύουμε ότι η έρευνα και η καινοτομία πρέπει να αποτελέσουν  τα κύρια εργαλεία εξόδου από τη σημερινή κρίση, μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, προσαρμοσμένα όμως στις ανάγκες και τις δυνατότητες της κοινωνίας, για να μπορούν να εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες.

Πιστεύουμε ταυτόχρονα ότι η ενίσχυση των ερευνητικών κέντρων  μπορεί να αποτελέσει την απαραίτητη εκείνη προσπάθεια που πρέπει να γίνει, εθνικής σημασίας προσπάθεια για να ανακοπεί  αυτό το τεράστιο κύμα φυγής νέων επιστημόνων, του πιο δυναμικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, του πιο κρίσιμου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας για την ανασυγκρότηση.

Η πρόκληση για το μέλλον της έρευνας και της τεχνολογίας θα πρέπει να περάσει από τη δημόσια χρηματοδότηση, τον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους και την αξιοποίηση στο μέγιστο  βαθμό του εγχώριου τεχνολογικού και ερευνητικού δυναμικού.

Χρειάζεται, λοιπόν, σχεδιασμός ενός εθνικού προγράμματος στήριξης και ανάπτυξης της βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας, χρειάζεται αύξηση των εθνικών κονδυλίων για την έρευνα με σκοπό σταδιακά να προσελκύσει τον κοινοτικό μέσο όρο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Χρειάζεται υποστήριξη του δημόσιου και ακαδημαϊκού χαρακτήρα της έρευνας και των ερευνητικών κέντρων. Εμείς πιστεύουμε ότι χρειάζεται, όχι μόνο για λόγους συμβολικούς, αλλά και ουσιαστικούς.

Μου έλεγαν πριν από λίγο ότι για να επικοινωνήσουν με την πολιτική ηγεσία, με την κυβέρνηση, θα πρέπει να κάνουν αίτηση με χαρτόσημο και αν… δεήσει κανείς να απαντήσει. Γιατί ο καλύτερος τρόπος να αποφύγει κανείς να ασχοληθεί με ένα θέμα είναι να μην δώσει απάντηση στα αιτήματα που γίνονται από την πλευρά αυτών που ασκούν το αίτημα. 

Εμείς, λοιπόν, πιστεύουμε ότι πρέπει να δημιουργηθεί Υπουργείο Έρευνας και Τεχνολογίας. Όχι μόνο για συμβολικούς λόγους. Αλλά γιατί πρέπει στη χώρα μας να σχεδιάσουμε το πώς η έρευνα και η τεχνολογία θα αναπτυχθεί προκειμένου να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Υπάρχουν πράγματι τομείς της ελληνικής οικονομίας οι οποίοι θα μπορούσαν πράγματι να είναι ανταγωνιστικοί.  Είτε αυτός ο τομέας είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε  διατροφικό σύμπλεγμα, δηλαδή η αγροτοκτηνοτροφική οικονομία, είτε είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είτε είναι ο τομέας του φαρμάκου. Εκεί δεν θα είμαστε ανταγωνιστικοί, αλλά πρέπει να έχουμε επάρκεια.  Υπάρχουν τομείς που έχουμε αυτή τη στιγμή ανάγκη  από πρωτογενή και βασική έρευνα η οποία μπορεί να γίνει εφαρμοσμένη για να καλύψει βασικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό πρέπει να γίνει με έναν σχεδιασμό. Και δεν μπορεί αυτή η προοπτική να αφήνεται στην πρωτοβουλία του κάθε υπουργού ή του κάθε πολιτευτή. Υπάρχουν πολύ ωραίες ιδέες. Τις ακούσαμε και εδώ. Ιδέες για το πώς θα μπορούσε το Ερευνητικό Κέντρο του Δημόκριτου να αποτελέσει κορμό ενός τεχνολογικού πάρκου. Το ζήτημα είναι αυτές οι ιδέες να ενταχθούν σε ένα συνολικό σχεδιασμό που θα μπορέσει να ανταποκριθεί  στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας.

Γι’ αυτό, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να δημιουργηθεί υπουργείο Έρευνας και Τεχνολογίας ώστε να ενισχυθούν οι προσπάθειες για τη διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς θέσης της χώρας στην κοινωνία της γνώσης.

Πιστεύουμε, επίσης, ότι πρέπει να δημιουργηθεί αυτό που ονομάζουμε ενιαίος χώρος έρευνας και εκπαίδευσης. Να προωθηθεί η ισότιμη διασύνδεση των ΑΕΙ και των ΤΕΙ με τα ερευνητικά κέντρα, ώστε να αξιοποιηθούν με τον βέλτιστο τρόπο  το ερευνητικό προσωπικό και οι υποδομές ως βασικός μοχλός ανάπτυξης της χώρας. Ερευνητικά κέντρα που να λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας με εγγυημένους τους μισθούς και τις λειτουργικές δαπάνες από τον τακτικό προϋπολογισμό. 

Απαιτείται η υποστήριξη όλου αυτού του ανθρώπινου δυναμικού. Υποστήριξη και αναβάθμιση του ερευνητή ως δημόσιου λειτουργού. Υποστήριξη του τεχνικού αλλά και του διοικητικού προσωπικού των ερευνητικών κέντρων που έχει υψηλή εξειδίκευση και είναι απαραίτητο για την ομαλή υλοποίηση των ερευνητικών προγραμμάτων.

Θα με ρωτήσετε, και καλά, πώς θα γίνουν αυτά σε μια εποχή περικοπών και μνημονίων. Θα σας δώσω μια ειλικρινή απάντηση. Ο σχεδιασμός δεν κοστίζει. Αλλά αν θέλετε μια ακόμα πιο ειλικρινή απάντηση, δεν μπορούν να γίνουν σε εποχή περικοπών και μνημονίου γι αυτό πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τις περικοπές  και το μνημόνιο. 

Αυτό που υφίσταται η χώρα τα τελευταία τρία χρόνια, είναι μια βάρβαρη και μεθοδευμένη πολιτική, προκειμένου να μετατραπεί σε μια αποικία χρέους. Μια αποικία χρέους δεν πρέπει να έχει σχεδιασμό για την ανάπτυξη, ούτε ερευνητές. Ή κι αν έχει θα κάνουν εξειδικευμένη δουλειά, προκειμένου να μπορούν οι αποικιοκράτες να απολαμβάνουν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους.  Άρα, είναι ζήτημα εθνικής και ζωτικής σημασίας για τον τόπο να σταματήσει αυτή η πορεία προς την καταστροφή. 

Προϋπόθεση, λοιπόν, για να σχεδιάσουμε την ανασυγκρότηση της χώρας και βασικό ρόλο σε αυτή την ανασυγκρότηση μπορούν να παίξουν οι νέοι επιστήμονες, οι ερευνητές και παλαιότεροι επιστήμονες και κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στους νέους και δεν είναι ηλικιακός ρατσισμός, αλλά είναι μια πραγματική πληγή. Ξέρετε ότι ανάμεσά σας είναι λιγοστοί κι όσοι είναι με μπλοκάκια και σε λίγο διάστημα δεν ξέρω αν θα έχουν και εισόδημα. Πολλοί από τους νέους ερευνητές δουλεύουν χωρίς να αμείβονται και γι’ αυτό αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, αυτή τη μονομέρεια στην αναφορά και αυτή την επιμονή. Πιστεύω, όμως, πραγματικά ότι είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για τη χώρα να σταματήσουμε την καταστροφή και να σχεδιάσουμε την ανάκαμψη. Και για να σχεδιάσει κανείς την ανάκαμψη πρέπει να στηριχθεί σε συγκεκριμένους πυλώνες. 

Θα ήθελα, τέλος, να σας πω ότι τις τελευταίες μέρες στα ΜΜΕ βλέπετε έναν επικοινωνιακό πόλεμο που θέλει να σκεπάσει την ουσία. Η ουσία είναι ότι η χώρα και η οικονομία οδηγούνται στην καταστροφή και τη διάλυση. Η ουσία είναι ότι οι εταίροι μας παραδέχονται τον λάθος πολλαπλασιαστή που έφερε ύφεση και καταστροφή, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να ζητήσει να διορθωθεί το λάθος. Η ουσία είναι, τέλος, ότι ζούμε σε μια εποχή όπου αυτό που αμείβεται δεν είναι η γνώση, η επίμονη προσπάθεια, δεν είναι η δημιουργία, ο μόχθος, αλλά είναι η λαμογιά. Αν κανείς χρωστάει πολλά εκατομμύρια στο δημόσιο έχει τρόπους να την γλυτώσει.  Μπορεί να αγοράσει κάνα κανάλι το οποίο θα στηρίζει την κυβέρνηση και τότε συνοδεύει και τον πρωθυπουργό στο εξωτερικό. Αν κανείς χρωστάει πάρα πολλά στο δημόσιο έχει τρόπο να την γλυτώσει. Γίνεται υποψήφιος αγοραστής οργανισμών του δημοσίου, των προς πώληση οργανισμών. Αν κανείς είναι λαμόγιο και θέλει να συνεχίζει να κερδίζει έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Αν, όμως, θέλει με τη δουλειά, το μόχθο του, το μυαλό του, με την έρευνά του να προσφέρει σε αυτό τον τόπο τότε μένει απλήρωτος για μήνες και αναγκάζεται να φύγει στο εξωτερικό. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2013. Στην Ελλάδα της διαπλοκής, της μνημονιακής βαρβαρότητας, του κουκουλώματος των σκανδάλων. Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματικότητα. 

Εμείς, όμως, αγαπητοί φίλοι και φίλες πιστεύουμε ότι αυτή την πραγματικότητα μπορούμε να την αλλάξουμε. Μπορούμε να την αλλάξουμε με σχέδιο και με αποφασιστικότητα. Και δεν έχουμε και σας μιλάω ειλικρινά να στηριχθούμε παρά μονάχα στους ανθρώπους του μόχθου, της παραγωγής και στους ανθρώπους της διανοητικής εργασίας. Σε εκείνους τους ανθρώπους που, παρά τη λοβοτομή που έχει επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, συνεχίζουν να σκέφτονται και συνεχίζουν να πιστεύουν στο δίκιο και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αυτή η χώρα μπορεί να κρατηθεί ζωντανή. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να στηρίξουμε εκείνες τις δυνάμεις που έχουν τη δυνατότητα να μας βγάλουν από την κρίση. Και το επιστημονικό προσωπικό της χώρας είναι μοχλός, σημαντικός κρίκος για να βγούμε από την κρίση. Δεν έχουμε να στηριχθούμε σε μεγάλα συμφέροντα. Δεν έχουμε να στηριχθούμε σε επενδυτικά funds που έρχονται να κάνουν λεηλασία. Έχουμε, όμως, να στηριχθούμε και να στηρίξουμε πολλά σε εσάς. Στους ερευνητές, στους επιστήμονες, στους ανθρώπους εκείνους που διεκδικούν το δίκιο τους και θα το βρουν. 

Σας ευχαριστώ

Διαβάστε Περισσότερα »

3 Χρόνια δρόμος της Αριστεράς.

Διαβάστε Περισσότερα »