Μπίζνες σε δήμους και περιφέρειες της χώρας

   

Το δελτίο Τύπου της ΚΕΔΕ μάς ενημέρωνε: «Αντιπροσωπεία της ΚΕΔΕ, με επικεφαλής τον πρόεδρό της, Κώστα Ασκούνη, δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, ύστερα από πρόσκληση του δημάρχου της Νυρεμβέργης και προέδρου της Γερμανικής Ένωσης Πόλεων δρ Ούλριχ Μάλι, συμμετέχουν στις εργασίες της 4ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης (DGV IV), η οποία πραγματοποιείται 22 και 23 Οκτωβρίου και έχει θέμα 'Ο δήμος του μέλλοντος'».

Μας ενημέρωνε επίσης και για τα θέματα: «Τα θέματα που θα βρεθούν στο επίκεντρο του διαλόγου μεταξύ αιρετών εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλων φορέων και ειδημόνων και από τις δύο χώρες είναι, μεταξύ των άλλων, τα οικονομικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, η ένταξη στην αγορά εργασίας, η αγροτική ανάπτυξη, η διαχείριση του νερού, η μετανάστευση, η περιφερειακή πολιτική στην Ευρώπη, η προώθηση του τουρισμού και των ελληνικών ποιοτικών προϊόντων». Τα θέματα προδίδουν και τον στόχο της συνέλευσης, που δεν είναι άλλος από την εκποίηση όλων των παραπάνω για τα οποία ενδιαφέρονται τα γερμανικά συμφέροντα.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά τους. Αρχικά υπενθυμίζω το αυτονόητο, ότι δηλαδή στην αντιπροσωπεία αυτή δεν μετέχουμε ως παράταξη στην ΚΕΔΕ, καθώς έχουμε και στο παρελθόν εκφράσει τη ριζική αντίθεσή μας για την ελληνογερμανική αυτή συνέλευση, όπου προωθούνται γερμανικά ιδιωτικά συμφέροντα στον χώρο της Αυτοδιοίκησης. Το προκλητικό στην περίπτωσή μας είναι ότι η αυτή η περιβόητη αντιπροσωπεία των αυτοδιοικητικών μεταβαίνει στη Γερμανία με χρήματα του ελληνικού λαού, για να εξυπηρετήσει συμφέροντα που στρέφονται εναντίον του... Για να εξυπηρετήσει, δηλαδή, μπίζνες σε δήμους και περιφέρειες που προωθούνται μέσα από ελληνογερμανική συνεργασία, η οποία συμφωνήθηκε μεταξύ της μνημονιακής συγκυβέρνησης και της γερμανικής κυβέρνησης.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζει ο ελληνικός λαός είναι ότι η τρόικα δεν έφερε μαζί της μόνο φτώχεια και ανυποληψία στην Ελλάδα. Έφερε και άλλα δεινά. Έφερε και διάφορους τοποτηρητές, οι οποίοι βομβαρδίζουν με νουθεσίες τους ιθαγενείς με στόχο να τους κάνουν βαθμιαία «σωστούς» Ευρωπαίους. Οι αυτοδιοικητικοί δεν χρειάζονται πλέον τους δημόσιους υπαλλήλους! Αυτούς τους απολύουν... Έχουν τον Γερμανό τους για δωρεάν... κατάρτιση και την Τask Force ως αντ' αυτής κυβέρνηση.
Εκχωρήσεις υπηρεσιών των δήμων

Και δουλεύουν πυρετωδώς και με ταχύτατες διαδικασίες. Αυτά τα δύσμοιρα χρόνια οι ελληνογερμανικές συνελεύσεις δίνουν και παίρνουν. Οι εκχωρήσεις υπηρεσιών των δήμων σε ιδιωτικά συμφέροντα προχωρούν ταχύτατα. Οι δήμοι μετατρέπονται σε μικρά ΤΑΙΠΕΔ. Η μεταφορά τεχνογνωσίας λειτουργεί ως πρόσχημα και ως διασφάλιση της μετέπειτα ανάθεσης έργων και υπηρεσιών της δημοτικής δραστηριότητας σε γερμανικούς ομίλους και επιχειρηματίες. Ξεπούλημα των πάντων στα αφεντικά για ένα ξεροκόμματο.

Η σπουδή είναι πρωτόγνωρη. Συναντήσεις και συνελεύσεις παντού. Στη Θεσσαλονίκη και την Πελοπόννησο τον περασμένο Νοέμβριο, στην Κρήτη και στο Αιγαίο αργότερα, και ο κατάλογος μακρύς. Και τώρα στη Νυρεμβέργη. Ο φουχτολισμός ως ανώτατο στάδιο του ραγιαδισμού. Και το αποκορύφωμα, το γλείψιμο... η αναβάπτιση του κ. Φούχτελ σε «Φώχτολο» (από τον δήμαρχο της Καστοριάς Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη) και «Φουχτουλάκη» (από τον περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη), καθώς και με άλλα λογοπαίγνια από παρόμοιους «εξυπνάκηδες».

Ο σχεδιασμός αυτός βασίζεται σε δύο άξονες: σε μια πολιτική από τα «χαμηλά», δηλαδή σε συνεργασίες μεταξύ ΟΤΑ - εμπειρογνωμόνων - επιχειρηματιών και «κοινωνίας πολιτών» (!), στον οποίο εντάσσεται και η Ελληνογερμανική Συνέλευση, και σε μια πολιτική σε ανώτερο επίπεδο μεταξύ υπουργείου Εσωτερικών - ΕΝΠΕ - ΚΕΔΕ από ελληνικής πλευράς και του ομοσπονδιακού υπουργείου Οικονομικών και Τεχνολογίας της Γερμανίας, με τη συμμετοχή της Task Force. Η συνεργασία αυτή είχε εγκαινιαστεί και οριστικοποιηθεί σε συνάντηση που είχε γίνει στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2012 ανάμεσα στον τότε υπουργό Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Γερμανίας Χανς Φούχτελ. Και τώρα απεικονίζεται στη Νυρεμβέργη... Είναι οι εμπνευστές και οι χαμάληδες αυτού του σχεδιασμού.

Προς εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις

Η υλοποίηση αυτής της συνεργασίας θα οδηγήσει σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και δράσεων που σήμερα ασκούν οι δήμοι. Ο δρόμος στην κατεύθυνση αυτή έχει ήδη στρωθεί, καθώς το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι δήμοι από τις δραματικές μειώσεις στην κρατική χρηματοδότηση, αλλά και η ίδια η πολιτική τους, που με πρόσχημα την οικονομική κατάσταση σπρώχνει σε ιδιωτικοποιήσεις, αξιοποιείται μεθοδικά από τη μνημονιακή κυβέρνηση για την παράδοση της λειτουργίας τους στο κεφάλαιο.

H πρώτη φάση συνεργασίας της ελληνικής και γερμανικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης προέβλεπε τη μεταφορά τεχνογνωσίας από ειδικούς εμπειρογνώμονες της Γερμανίας προς τους εκπροσώπους της ελληνικής Τ.Α. και ακολούθως την ανάθεση έργων και υπηρεσιών της δημοτικής δραστηριότητας σε γερμανικούς ομίλους και επιχειρηματίες. Η ανταλλαγή τεχνογνωσίας μετατράπηκε ήδη σε "επιχειρησιακές συμπράξεις που προωθεί η συνέλευση".

Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του Γερμανού πρόξενου Βόλφανγκ Ομπερμάιερ, ότι οι ειδικοί που θα παρέχουν συμβουλές στα πεδία συνεργασίας της ελληνικής και της γερμανικής Τ.Α. θα είναι πρώην στελέχη γερμανικών εταιρειών, τα οποία θα υπηρετήσουν τον στόχο να «αυξήσουμε το ενδιαφέρον των γερμανικών εταιρειών και επενδυτών. Αν έχουμε μια καλή συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, αυτό μπορεί να προσελκύσει ιδιώτες έτσι ώστε να επενδύσουν, κάτι το οποίο είναι καλοδεχούμενο»...

Η πολιτική αυτή θα σημάνει υποτυπώδεις έως ανύπαρκτες υπηρεσίες για ορισμένους και επί πληρωμή για τους περισσότερους. Η κατεύθυνση είναι ο δραστικός περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης, ώστε οι δήμοι να διασφαλίζουν μόνοι τους τους αναγκαίους για τη λειτουργία τους πόρους. Αυτό είναι προφανές από τις συναντήσεις που είχε ο Χ. Φούχτελ με τον υπουργό Εσωτερικών και άλλους παρατρεχάμενους, στις οποίες προσδιορίστηκε καθαρά τι επιδιώκεται να προωθήσει τη συνεργασία των δύο χωρών σε επίπεδο δήμων και περιφερειών:

• * Τον εξορθολογισμό των δαπανών της Τ.Α. (όταν ακούμε τη λέξη εξορθολογισμός, πού πάει ο νους μας;).
• * Την αξιοποίηση ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων της δράσης των ΟΤΑ, ώστε να μειώνεται το βάρος της κρατικής δαπάνης γι' αυτούς (εδώ αποκαλύπτεται ο στόχος του δραστικού περιορισμού της κρατικής χρηματοδότησης).
• * Τη μεταρρύθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων (βλ. ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών).
• * Τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα: Κοινωνική Πρόνοια - υγειονομικός τομέας, ύδρευση - αποχέτευση, τουρισμός, αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης των δήμων, απορρίμματα - απόβλητα, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - ενεργειακά ζητήματα, οικονομικά της Τοπικής Διοίκησης (και εδώ τα περίφημα ΣΔΙΤ).

Και ένα παράδειγμα από τον πραγματικό κόσμο: Ήδη οι περισσότεροι δήμοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα στη διαχείριση των απορριμμάτων. Το πρόβλημα έγκειται και στις υποδομές και στο κόστος και στην έλλειψη προσωπικού με δεδομένους τους περιορισμούς για προσλήψεις. Έτσι, οι Γερμανοί επιχειρηματίες, σε συνεργασία και με Έλληνες, θα επιδιώξουν να αναλάβουν τη διαχείριση των απορριμμάτων, είτε σε έναν δήμο είτε σε περισσότερους. Στην κατεύθυνση αυτή, με τη συνδρομή των πρόθυμων περιφερειαρχών και της ηγεσίας της ΚΕΔΕ, το σχέδιο υλοποιείται.

Θυμίζουμε ότι η ΚΕΔΕ είχε προσκαλέσει και καλοδεχθεί, τον Απρίλιο, τον πρόεδρο του Συμβουλίου Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης και δήμαρχο Στουτγάρδης, Γ. Σούστερ, και τον Γερμανό υφυπουργό Εργασίας Χ. Φούχτελ, οι οποίοι συμφώνησαν στη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης, το οποίο θα έχει στόχο τη χρηματοδότηση, κυρίως, του προγράμματος αυτεπιστασίας για την εκτέλεση μικρών έργων στους δήμους και τη δήθεν «καταπολέμηση» της ανεργίας με 6μηνες συμβάσεις. Στην κατεύθυνση αυτή θα κληθούν εταιρικά σχήματα να αναλάβουν την υλοποίηση αυτών των έργων, κάτι που, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ, Κ. Ασκούνη, μαζί με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, θα αποτελέσει ανάχωμα στην ανεργία.

Ήδη έχει μοιραστεί στους δήμους ερωτηματολόγιο το οποίο παραπέμπει σε επιχειρηματική εμπλοκή -όπως προβλέπεται στο πρωτόκολλο-, στο οποίο καλούνται να απαντήσουν σχετικά με τα πεδία στα οποία θα επιθυμούσαν να συνεργαστούν με τους Γερμανούς τεχνοκράτες, τους οποίους θα πρέπει να φιλοξενήσουμε κιόλας για τα «φώτα» τους, αφού στο πρωτόκολλο συνεργασίας προβλέπεται ότι «αναμένεται οι ελληνικοί δήμοι, οι ΠΕΔ ή οι φορείς που θα εξουσιοδοτηθούν αναλόγως να οργανώσουν με δικά τους έξοδα την παραλαβή των ειδικών από το αεροδρόμιο άφιξης, τη μεταφορά στην περιοχή όπου θα παρέχονται οι συμβουλευτικές υπηρεσίες, την επιστροφή στο αεροδρόμιο αναχώρησης, καθώς και τη διαμονή των ειδικών»...

Μ' αυτά και μ' αυτά πορευόμαστε για τον δήμο του μέλλοντος... Αυτά για τους δύσπιστους, που ακόμη δεν έχουν πειστεί πως κάθε ημέρα παραμονής της κυβέρνησης αυτής μας σπρώχνει και πιο βαθιά στον λάκκο...

* Ο Σπύρος Τζόκας είναι συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του Δ.Σ της ΚΕΔΕ

Διαβάστε Περισσότερα »

Στον Λότταρ Μπίσκυ

Όταν χάνεται ένας φίλος, ένας σύντροφος, ένας ηγέτης ενός κόμματος της Αριστεράς με τον οποίο από κοινού συμβάλατε ώστε το κόμμα του και το κόμμα σου να προσφωνούνται «αδελφά κόμματα», τότε αυτόματα επιχειρείς να κάνεις απολογισμό από την προσωπική αλλά κυρίως από την πολιτική σχέση που αναπτύχθηκε σ΄ αυτή την διαδρομή.
Κοντά δεκαπέντε χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε τις προσπάθειες για την δημιουργία του Κόμματος Ευρωπαϊκή Αριστερά».
Η ευαισθησία του ως πανεπιστημιακός καθηγητής τέχνης κινηματογράφου, η επιμονή του στην Μαρξιστική σκέψη και στα απελευθερωτικά μηνύματα του κομμουνιστικού κινήματος, παρά τις διώξεις που είχε υποστεί από το καθεστώς του “υπαρκτού” στην Ανατολική Γερμανία προσδιόριζαν την προσωπικότητα του Λότταρ Μπίσκυ.

Ήταν κατηγορηματική η πεποίθηση του ότι η αδιέξοδη στρατηγική των καθεστώτων του “υπαρκτού” στερούσε από το κίνημα την ακτινοβολία των πανανθρώπινων και απελευθερωτικών μηνυμάτων του.

Ως πρόεδρος του PDS και κατόπιν της ενοποιημένης Γερμανικής Αριστεράς του Dei Linke κατανοούσε ότι, όταν μια στρατηγική οδηγεί στην καταστρατήγηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, έπρεπε να αλλάξει ριζικά, διότι σοσιαλισμός και δημοκρατία, σοσιαλισμός και ελευθερία είναι έννοιες αλληλένδετες.
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου λειτούργησε λυτρωτικά. Έδωσε την δυνατότητα να αναμετρηθούν με τον αντίπαλο στους ταξικούς και τους πολιτικούς αγώνες. Έτσι η Αριστερά αποκτά αυτοσυνείδηση για το ρόλο της και την αυτοπεποίθηση για να συμβάλει στην υπέρβαση του καπιταλισμού. Τότε επιχειρούσαν να μας πείσουν για τον ΅νεοφιλελεύθερο μονόδρομο΅ και την ΅μοναδική σκέψη΅.
Τότε είχαμε πειστεί από κοινού, ότι η στρατηγική για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα στην Ευρώπη για να πετύχει πρέπει να υπερβαίνει τα όρια μιας χώρας, όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή. Ότι η Ευρώπη είναι το ελάχιστο πεδίο στο οποίο μπορείς να διαμορφώσεις ένα ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό πολιτικό σχέδιο σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Ότι για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση δεν είναι μονόδρομος ο καπιταλισμός.
Ο ιστορικός του δικού μας μέλλοντος θα γράψει ότι αυτές οι σκέψεις υπήρξαν η κινητήρια δύναμη που οδήγησαν το PDS από την Γερμανία, το ΚΚΓαλλίας, το ΚΚΙσπανίας και το Συνασπισμό από την Ελλάδα να πάρουν μια μεγάλη πρωτοβουλία. Κάλεσαν όλα τα πολιτικά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη να δημιουργήσουν από κοινού ενιαίο πολιτικό ευρωπαϊκό κόμμα, το ΚΕΑ.
Θυμάμαι Λότταρ την κοινή μας πεποίθηση ότι το εγχείρημα θα πετύχει διότι πρόκειται να καλύψει ένα μεγάλο πολιτικό κενό. Θυμάμαι ακόμη την βαθιά σου πεποίθηση ότι η δημιουργία του ΚΕΑ ήταν υψίστης προτεραιότητας για το κόμμα σου το PDS στο οποίο είσουν τότε πρόεδρος.

Είναι ίσως η πιο σοβαρή προσπάθεια ενότητας της Αριστεράς στην Ευρώπη μετά την διάλυση της Γ΄ Διεθνούς.

Κουβαλάει τα ιστορικά διδάγματα από την εμπειρία και από τους αγώνες όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στην Ευρώπη. Μιας Αριστεράς πιο πλουραλιστικής από όσο είχαμε βιώσει ο καθένας στο δικό του κόμμα.

Έπρεπε τότε να κατακτήσουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη, να πείσουμε και να πειστούμε για μια σειρά ερωτήματα.

Γιατί είναι αναγκαία η δημιουργία ενιαίου πολιτικού κόμματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Ποιες αρχές θα έχει και ποιες άξιες θα σηματοδοτούν την πολιτική του φυσιογνωμία;

Δεν ήταν πάντα εύκολες οι συνθέσεις. Κάποτε όταν αδημοσίευτα δοκίμια και δημοσιευμένα κείμενα θα αναδυθούν ως ιστορικά ντοκουμέντα θα αποτυπωθούν οι συνολικότερες διεργασίες που συντελέστηκαν σε όλα τα κόμματα, προκειμένου δημοκρατικά, με προσφυγή στα μέλη και στα αντιπροσωπευτικά τους σώματα να αποφασίσουν την συμμετοχή τους στο κοινό εγχείρημα.

Θυμάμαι την κοινή μας αγωνία για τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών στα κόμματα, που όπως είναι άλλωστε γνωστό, δεν ήταν πάντα ομόφωνες.

Σήμερα αγαπημένε φίλε και σύντροφε Λότταρ, καθώς σε χαιρετάμε, πρέπει να σου πω ότι κρατάω πολλές αναμνήσεις όχι μόνο πολίτικες, αλλά οικογενειακές και προσωπικές κυρίως από τις δύσκολες στιγμές σου.

Διερμηνεύοντας την σκέψη και άλλων συντρόφων του ΣΥΝ με τους οποίους συνεργαστήκαμε όλοι μαζί, ιδιαίτερα στην περίοδο που είσουν πρόεδρος του ΚΕΑ, οφείλουμε να σου πούμε ότι σε θεωρούμε ένα από εμάς. Γιατί όπως λέγαμε μετά το ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΕΑ το το Μάη του 2004 στην Ρώμη,


΅Είμαστε πια στο ίδιο κόμμα΅


Στέλιος Παππάς

Συντονιστής

Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής

ΣΥΡΙΖΑ

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Διαβάστε Περισσότερα »

Στόχος η φθορά των συνειδήσεων

Του Θανάση Μπαρτσώκα

Αν κάποιος αφιερώσει μια ώρα από τον χρόνο του και περπατήσει στο χώρο, θα συμφωνήσει , μόνο με βάση την απλή λογική, με αυτό που εγώ διαπιστώνω κάθε μέρα.
Άρα η υπόθεση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής κρύβει ένα μυστικό.
Το μυστικό είναι ότι για να διαιωνιστούν οι πολιτικές που «δολοφονούν» τα ανθρώπινα όνειρα πρέπει να εξαφανιστούν ή να υποβαθμιστούν τα σύμβολα των αγώνων και  της αντίστασης.
Ας αναρωτηθούμε γιατί άραγε οι πάνω από 800  εκτελεσμένοι στο Σκοπευτήριο, με κορυφαίους τους 200 κομμουνιστές  αλλά και τα δεκαεξάχρονα παιδιά, τους Ιταλούς αλλά και Γερμανούς αντιφασίστες, έδωσαν ό, τι πιο πολύτιμο είχαν, τη ζωή τους, και ας «συγχαρούμε»  τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ για τα άριστα μαθηματικά του στο να υπολογίσει ότι 2τ.μ. τάφος Χ 800 εκτελεσμένοι = 16 στρέμματα, και «πολύ τους είναι»!
Ο συνεπής πρόεδρος πρέπει να αποσβέσει το «υποτιθέμενο» χρέος της χώρας,ξεπουλώντας τα πάντα, εφαρμόζοντας το σύγχρονο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ότι τίποτε στη ζωή δεν είναι δωρεάν.
Εμείς όμως πρέπει να ασχοληθούμε με το δικό μας ΧΡΕΟΣ απέναντι στην ιστορία αλλά κυρίως  για το μέλλον της πατρίδας και όλων των πατρίδων του κόσμου.
Σήμερα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους αλλά και τις πολιτικές, είναι ένα ερώτημα:
Αν οι κοινωνίες εξελίσσονται με βάση την εντελώς αυθαίρετη έννοια «κέρδος» ή  χάρις στην ανθρώπινη δραστηριότητα και τη χειρωνακτική αλλά κυρίως πνευματική.
Να είναι λοιπόν σίγουροι ότι πολύ σύντομα το Σκοπευτήριο θα γίνει και σύγχρονο σύμβολο αντίστασης, για τον απλούστατο λόγο ότι φρόντισαν να υπάρχουν εκατομμύρια «σύγχρονοι κολασμένοι» που έρχονται. Και αυτή τη φορά είναι πιο έτοιμοι, εξαιρετικά μορφωμένοι και κυρίως κουβαλάνε πολλά όνειρα.

ΥΓ: Τεσσαρομάτη αποκαλούσε ο Καραϊσκάκης τον Μαυροκορδάτο, πασίγνωστο οπαδό της θεωρίας της υποτέλειας.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ  ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΚΑΛΕΣΜΑ
Σε κάθε μάχη απαραίτητα υπάρχουν και οι πρωτοπορίες. Σε αυτή τη μάχη, υπεράσπισης της μνήμης αλλά και της ελπίδας, η πρωτοπορία αντικειμενικά είναι ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας. Νομίζω λοιπόν, και αυτοί ξέρουν καλύτερα από μένα τους τρόπους, ότι  επιβάλλεται η δημιουργία  μιας  πανελλήνιας επιτροπής υπεράσπισης των συμβόλων, με ένα  πλήθος δρώμενων στον χώρο του Σκοπευτηρίου, που κατά τη γνώμη μου, μετά και από τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις του ανεκδιήγητου ΤΑΙΠΕΔ, είναι πλέον σε λειτουργική κατάληψη. 

Θανάσης  Μπαρτσώκας - πρώην δήμαρχος Καισαριανής

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ιστορική μνήμη, δεν είναι για πούλημα!!

Τ.Ο Καισαριανής

Οι διακόσιοι και παραπάνω αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης εκτελεσμένοι από τους Ναζί κατακτητές, εκτελούνται για δεύτερη φορά με την απόφαση της Κυβέρνησης, να εντάξει τον ιστορικό χώρο μνημείο του Σκοπευτηρίου Καισαριανής (που ανήκει στο Δημόσιο και στον Ο.Σ.Κ) στο ΤΑΙΠΕΔ.

Πίσω από αυτή την πολιτική επιλογή, δεν υπάρχει μόνο η αδηφαγία της κλεπτοκρατίας για το κέρδος, αλλά και ένας πολιτικός συμβολισμός μιας βαθιά αντιδραστικής και καταπιεστικής Κυβέρνησης ο οποίος λέει: «Τα σύμβολα της αντίστασης απέναντι στην όποια μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης, πρέπει να εξαφανιστούν και να σβηστούν από την ιστορική μνήμη». 

Τους διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα το καταφέρουν! Την ιστορική μνήμη, δεν θα μπορέσουν να την εξαφανίσουν.

Απαιτούμε, να βγει ο ιστορικός μνημειακός χώρος του Σκοπευτηρίου από την λίστα του ΤΑΙΠΕΔ.

Δια μέσω του Ο.Σ.Κ στον οποίο ανήκει το ακίνητο, η Κυβέρνηση που κόπτεται τόσο πολύ για την Παιδεία (αλλά λοιδόρησε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τους Εκπαιδευτικούς της ΟΛΜΕ), οφείλει να μάθει ότι κινδυνεύουν και τα σχολεία της Καισαριανής.

Το Σκοπευτήριο εκτός από ιστορικός χώρος, είναι και πνεύμονας πρασίνου για όλους τους πολίτες της Καισαριανής, και των όμορων Δήμων. Υπό αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη απόφαση της Κυβέρνησης αποκτά και αντιπεριβαλλοντικό χαρακτήρα.

Το θέμα του Σκοπευτηρίου, δεν αφορά μόνο την Καισαριανή. Είναι καθαρά ένα Εθνικό θέμα, για το οποίο καλούνται όλες οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, καθώς και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να πάρουν θέση.

Η ιδιωτικοποίηση του Σκοπευτηρίου δεν θα περάσει!

Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις πάνω στην πιο πλατιά ενότητα του Λαού της Καισαριανής για να ακυρώσουμε αυτή την απόφαση.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.

ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανακοίνωση Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καισαριανής

Καισαριανή 21/5/2013

"Με περίσσια οργή πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη εγγράφου του Υπ. Οικονομικών, -εκ μέρους της Μνημονιακής Τρικομματικής Κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-, το οποίο περιέχει λίστα ακινήτων που ανήκουν στο δημόσιο (και τον ΟΣΚ), με τον τίτλο «Λίστα ακινήτων προς πιθανή αξιοποίηση».
Στην λίστα αυτή περιέχεται και ακίνητο στο Δήμο μας που εμμέσως πλην σαφώς αφορά το Σκοπευτήριο, και τα σχολεία της πόλης μας.
Προκύπτουν εύλογα, τα παρακάτω ερωτήματα:

• Πότε έγινε γνωστή στην Δημοτική Αρχή η πρόθεση της Κυβέρνησης;
• Γιατί για ένα τόσο σημαντικό θέμα δεν ενημερώθηκε επίσημα από την Δημοτική Αρχή ο Λαός της Καισαριανής προκειμένου να εκφράσει και αυτός την γνώμη του;
• Ποια είναι η θέση των Δημοτικών Παρατάξεων καθώς και των υπόλοιπων Κομμάτων, τα οποία αυτή την στιγμή Κυβερνούν την χώρα;
• Πως η Δημοτική Αρχή θα αποτρέψει αυτό το έγκλημα εις βάρος της ιστορικής μνήμης ολόκληρου του Ελληνικού λαού, η οποία σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να κρατηθεί ζωντανή;

Η Τ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καισαριανής, καλεί όλους τους Πολίτες στο Δημοτικό Συμβούλιο της 22ας Μαΐου, ημέρα Τετάρτη στις 7 το απόγευμα στο Δημαρχείο Καισαριανής, να δηλώσουν με την μαζική παρουσία τους προς κάθε κατεύθυνση, ότι η ιστορία δεν είναι για πούλημα.
Το Σκοπευτήριο είναι φωτεινό μνημείο θυσίας του αντιναζιστικού αγώνα του Λαού μας για τις πανανθρώπινες αξίες της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας, και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, και τέτοιο θα παραμείνει.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.
ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ."

Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καισαριανής

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΜΟΛΥΝΔΡΗΣ

Του Σπύρου Τζόκα:
Περπατώντας από τα Βουρλά στο Συβρισάρι θα συναντήσουμε και τον Σαράντη Μολυνδρή. Η περπατησιά του, το βλέμμα του, η συμπεριφορά του, η νοοτροπία του, δεν ξέρω γιατί αλλά με οδηγούν στην ψυχή του συνοικισμού, αλλά και λίγο πριν……στην τραγωδία. Οι συχνές διηγήσεις του για την τραγωδία του ελληνισμού, μου φέρνουν τώρα στο μυαλό το νεαρό τότε ανταποκριτή Έρνεστ Χεμινγουαίη που έγραφε στην εφημερίδα Σταρ του Τορόντο για τον ξεριζωμό ενός λαού: “Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για να την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους, από τους πόνους της γέννας. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο"

Το 1930 ήταν μια σπουδαία χρονιά για την οικογένεια Μολυνδρή. Ο Ηλίας έχτισε το καινούριο καφενείο του Μπάρμπα Παντελή στην οδό Αναξαγόρα και Τσουρουκότσογλου, που κατόπιν φρόντισε να μετονομαστεί σε Συβρισσαρίου. Εκείνη τη χρονιά τελείωσε το νέο πραγματικό σπίτι της οικογένειας στην οδό Αγίου Πολυκάρπου και εκεί η Χαρίκλεια γέννησε την Αντιγόνη.
Στην οικογένεια Μολυνδρή, η ημέρα των Ταξιαρχών ήταν ισάξια γιορτή με αυτή των Χριστουγέννων, μιας και ο Ταξιάρχης ήταν προστάτης Άγιος στο Συβρισσάρι. Την ημέρα των Ταξιαρχών το 31, η Χαρίκλεια γέννησε το Σαράντη, που πήρε το όνομά του καλού και αγαπημένου της πατέρα.
Ο Σαράντης μεγάλωνε στην ταβέρνα, παρακολουθώντας τους ανθρώπους….στο πιο καλό Πανεπιστήμιο. Αυτή όμως δεν ήταν ταβέρνα… στην πραγματικότητα ήταν ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης όπου πήγαινε κάθε πατριώτης και ακουμπούσε τον πόνο του. Εκεί, οι γέροι, κυρίως Μικρασιάτες, φανερώνουν την πίστη τους ότι θα γυρίσουν τα πράγματα αλλά δε γύρισαν ποτέ. Πληγωμένοι αλλά και περήφανοι έπιναν, τραγουδούσαν, βούρκωναν, έλιωναν με την ανάμνηση της γλυκιάς πατρίδας και όλοι μα όλοι εκεί σ’ αυτή την ταβέρνα μπορούσαν να εμπιστευθούν τον καημό τους.
Και ο ίδιος ο Σαράντης Μολυνδρής προσθέτει το βίωμα του: «Στην ταβέρνα του πατέρα μου από παππού, έβλεπα και άκουγα πολλά. Η ταβέρνα την εποχή εκείνη πριν τον πόλεμο δεν είχε κέρδος, είχε μια σωματική κούραση, αλλά μεγάλη ψυχική ανακούφιση, δηλαδή λειτουργούσε ως εξής: Οι θαμώνες ήταν όλοι συγγενείς και πατριώτες. Ο καθένας τους έφερνε τη μερίδα το φαγητό του από το σπίτι του ή έστελναν εμένα να πάω να τους το φέρω και από την ταβέρνα έπαιρναν το κρασί. Δεν έλειπαν ποτέ και τα γλέντια, δηλαδή διάφορες γιορτές και τις απόκριες κρεμούσαν κουβέρτες για να σκοτεινιάζουν και έφερνε η κάθε οικογένεια τα φαγητά της και γλεντούσαν μέχρι το πρωί. Όταν ήλθε η κατοχή στη μεγάλη πείνα του 1941 η ταβέρνα είχε ένα σπουδαίο ρόλο. Ο κόσμος είχε το κρασί για δυναμωτικό. Υπήρχε μεγάλη κατανάλωση κρασιού. Υπήρξε ημέρα που πουλήθηκαν 400 οκάδες και ο κόσμος είχε δημιουργήσει ουρά για αν αγοράσει κρασί. Ο πατέρας μου κράτησε ένα βαρέλι 800 οκάδων μόλις μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα και μας είπε ότι αυτό θα το ανοίξουμε όταν έλθουν οι Εγγλέζοι και πράγματι το ανοίξαμε στο τέλος του 1944.»
Η ταβέρνα ήταν, δηλαδή, μεράκι, προσφορά, ίσως, θα λέγαμε, και λειτούργημα. Η ταβέρνα δέθηκε με τους μικρασιάτες, δέθηκε με την Καισαριανή. Και ο Σαράντης έλεγε: «Εδώ σ’ αυτήν την ταβέρνα εγώ από μικρό παιδάκι άκουγα… Το «εις υγείαν» ήταν «άντε και καλή πατρίδα», αυτό ναι μεν τους κράταγε ζωντανούς με την ελπίδα να γυρίσουν πίσω, αλλά έκανε και μια μεγάλη ζημιά, γιατί έτσι τους στερούσε την πρόοδο. Και όσοι πιστεύανε στο καλή πατρίδα τα τρώγανε όλα, δεν κάνα καμιά αποταμίευση, δε ‘βαζαν τη μια πέτρα πάνω στην άλλη. Σταμάτησαν να το λένε όταν άρχισε η ευχή «άντε και καλή απελευθέρωση». Μετά τον πόλεμο δεν το ξαναείπε κανείς. (…) Η επόμενη συμφορά ήρθε να σκεπάσει την προηγούμενη».
Ο Σαράντης Μολυνδρής πρωτοστάτησε να δημιουργηθεί στην Καισαριανή ένας μικρασιατικός σύλλογος που θα ένωνε και θα συγκέντρωνε τους Καισαριανιώτες. Ένα ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα. Σιγά-σιγά, δειλά-δειλά, οι Μικρασιάτες της Καισαριανής άρχισαν να στηρίζουν το Σύλλογο.. Ο Σαράντης μαζί με άλλους προσπάθησαν να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Το πρόσωπο του Σαράντη είναι το πρόσωπο της Καισαριανής. Το λέω επειδή σκέφτομαι ότι ο κυνηγημένος πρόσφυγας της Μικράς Ασίας είναι το ίδιο πρόσωπο με τον κυνηγημένο της Κατοχής και τον αγωνιστή της εθνικής αντίστασης, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αριστερό του εμφυλίου πολέμου, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον εξόριστο και τον δεσμώτη της μετεμφυλιακής εποχής, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον αγωνιστή της ύστερης και της σημερινής περιόδου.
Ξημέρωσε . Ένα διαφορετικό ξημέρωμα. Ένας βραχνιασμένος κόκορας το δήλωσε πρώτος. Και μετά η καμπάνα της εκκλησιάς. ……. με κείνο το φρέσκο αλλά και θλιμμένο ήχο της. Το έναυσμα μιας γιορτής ή ενός πένθους. Δεν ήταν συνηθισμένη μέρα. Οι θρησκευόμενοι, ακούγοντας τον ήχο δυνατό και ξάστερο σταυροκοπιότανε. Κι όμως….με τον ήχο αυτής της καμπάνας, που λέγανε πως ήταν φερμένη απ’ την Μικρά Ασία θα’ πρεπε μνήμες να ανατριχιάζουν και συνειδήσεις ένοχες και πρόσφατες να ματώνουν. Γιατί είναι αυτή η ίδια καμπάνα που είχε αναγγείλει γάμους αλλά και φόνους: πολλοί με αυτόν τον ήχο κηδευτήκανε….. με αυτόν τον ήχο παντρευτήκανε. Η καμπάνα αυτή αντιστασιακά μηνύματα έχει μεταδώσει, αλλά και προδοσίες έχει κρούσει. Και σήμερα;

Και σήμερα συνεχίζει την ίδια παράδοση: κρούει την αντίσταση και την προδοσία, την ελπίδα και το θάνατο της. Μόνο που η ελπίδα είναι πρόσκαιρη, όπως και η ζωή, ενώ ο θάνατος αιώνιος. Και μας στοιχίζει…..γιατί τη νοιώθουμε την ορφάνια.
Και συ πάντα άρχοντας. Και στη δύσκολη στιγμή αξιοπρεπής... Δεν χάλασες τίποτα. Πόνεσες. Δεν παραδέχθηκες καμιά ήττα, όμως. Συνέχισες... όρθιος, ευθυτενής, αυθεντικός. Μέχρι τώρα. Δεν ήσουν αναγκασμένος να υποστείς το μαρτύριο της παρακμής. Στο μυαλό σου, στη φαντασία σου έμεινε αυτό που έζησες κι αυτό που έπλασες. Η ύπουλη και μίζερη καθημερινότητα δεν μπορούσε να σε νικήσει. Εξάλλου ποτέ δεν τα είχες καλά με τις δηλώσεις υποταγής... κομμουνιστής ήσουν. Ούτε στον Χάρο έκανες τέτοιες δηλώσεις.
Καλά άστα αυτά θα μου έλεγε ο Μικρασιάτης άρχοντας.. Έλα κάποιο βραδάκι… έχω και τα εφόδια εδώ….Εγώ θα φέρω το μεζέ του έλεγα..

Και τώρα… Από στιγμή σε στιγμή στήνεται το τραπεζάκι με το μεζέ…. Μοσχοβολάει… ψαράκι, ντομάτα και ελίτσες… μια μουσική ξεχύνεται στους δρόμους…. Ένα τραγουδάκι ακούγεται: «που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό………… για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή…. Να φέξουν φάροι πολλοί να περάσω..»
Ταξίδι στα Κύθηρα…. Με μπουνάτσα…. να μην ταλαιπωρηθεί… αρκετές ταλαιπωρίες πέρασε…. και με κόντρα τον ήλιο…. τελείως κόντρα…απέναντι ….κατάματα…. απεραντοσύνη φωτεινή… να λαμπυρίζει η θάλασσα….ταξίδι χαράματα στα Κύθηρα.

Εξάλλου πάντα σου άρεσαν τα ταξίδια.

Σύντροφε, φίλε, ΠΑΤΕΡΑ, σου οφείλω ένα ευχαριστώ για το ταξίδι που με συντρόφευσες. Στο ταξίδι αυτό που οι φαινομενικά μάταιες πράξεις οδηγούν σε κάτι που έχει αξία.

Διαβάστε Περισσότερα »